ნაციონალისტური პარტია (მალტა)
ნაციონალისტური პარტია (მალტ. Partit Nazzjonalista) – ქრისტიან – დემოკრატიული,[1][2] ლიბერალურ კონსერვატიული პოლიტიკური პარტია მალტაში. ეს არის მალტის ორი მთავარი პოლიტიკური პარტიადან ერთ – ერთი, მმართველ ლეიბორისტულ პარტიასთან ერთად.
| ნაციონალისტური პარტია (მალტა) | |
|---|---|
| მალტ. Partit Nazzjonalista | |
| სტატუსი | მოქმედი |
| ხელმძღვანელობა | |
| ლიდერი | ბერნარ გრეჩი |
| ისტორია | |
| დაფუძნდა | 1926 |
| წინამორბედი |
Id-Dar Ċentrali, Triq Herbert Ganado, Pietà |
| საერთაშორისო კავშირები | |
| ევროპული აკრედიტაცია | ევროპის სახალხო პარტია |
| წარმომადგენლობითობა | |
| მალტის პარლამენტი |
28 / 67 |
| ევროპარლამენტი |
2 / 6 |
| ადგილობრივი საბჭოს ადგილები |
190 / 462 |
| ფერები | ლურჯი |
| pn.org.mt | |
იდეოლოგია
რედაქტირებამალტის ნაციონალისტური პარტია არის ფორტუნატო მიცის მიერ დაარსებული ანტი-რეფორმატიული პარტიის მემკვიდრე, 1883 წელს, ეწინააღმდეგება ბრიტანეთის ხელისუფლების მიერ დადგენილ საგადასახადო პოლიტიკას და ”ენის საკითხის” პერიოდში საგანმანათლებლო და სასამართლო სისტემების ანულირების ზომებს.[3] ამ პერიოდში პარტია ასევე ცნობილი იყო იმით რომ მხარს უჭერდა იტალიურ irredentism- ს, თვით პარტიაც კი შეგნებულად ასწავლიდა ბენიტო მუსოლინის "Partito Nazionale Fascista" - ს. ეს ჯერ კიდევ ჩანს ისტორიულ იკონოგრაფიაში, რომელიც პარტიაში დარჩა, მათ შორის პარტიის ლოგოზე პროტო-ფაშისტური გამოსახულება არის ფარი, რომელიც გამოსახულია შავ ფონზე (შავი მუსოლინის მიერ არჩეული ჰერალდიკური ფერია, რასაც ადასტურებს მისი "შავი პერანგები"). პარტიის ოფიციალური ჰიმნი, რომელსაც დღემდე მღერიან მასობრივი შეხვედრების დროს, არის მუსოლინის ფაშისტური პარტიის ოფიციალური ჰიმნი "La Giovinezza" და ასევე თავად პარტიის სახელი, თავისთავად შეიცავს ტერმინს "nazionale", რომელიც შთაგონებული იყო იტალიური ნაციონალიზმით.[4] პარტია მხარს უჭერდა ადამიანის უფლებებს, ამიტომ ისინი შესაბამისობაში იყვნენ რომის კათოლიციზმთან.
ნაციონალისტური პარტია 2011 წელს მალტაში განქორწინების შემოღებას ეწინააღმდეგებოდა,[5] მაგრამ საბოლოოდ მათ მხარი დაუჭირეს სხვა ლიბერალურ იდეებს. ნაციონალისტური პარტიის ფრაქციები არ შეიცავენ ლგბტ უფლებების საწინააღმდეგო დებულებებს. მან ხმა მისცა გეების ქორწინებას 2017 წელს.[6] 2020 წლისთვის პარლამენტის მხოლოდ ერთი წევრი ნაციონალისტ პარტიიდან, ედვინ ვასალო, ეწინააღმდეგება ლგბტ უფლებების დაცვას, მაგრამ მან თქვა, რომ ის წინააღმდეგია დისკრიმინაციისა.[7] თუმცა, პარტიის ლიდერთან ბერნარ გრეჩთან საუბრის შემდეგ, მან შეიცვალა შეხედულება.
პარტიის სტრუქტურა
რედაქტირება
პარტიის სტრუქტურებია: გენერალური, აღმასრულებელი და ადმინისტრაციული საბჭოები, საპარლამენტო ჯგუფი, საოლქო ფორების და სექციური კომიტეტები, ადგილობრივი მრჩეველთა კოლეჯი და პარტიის რიგი ფილიალები.[8] პარტიის ოფიციალურ პირებში შედიან ლიდერი, ლიდერების ორი მოადგილე, გენერალური მდივანი, პარტიის გენერალური საბჭოების პრეზიდენტი, აღმასრულებელი და ადმინისტრაციული კომიტეტის პრეზიდენტები, ხაზინადარი, საერთაშორისო მდივანი და საპარლამენტო ჯგუფის წევრები.[9] გენერალური საბჭო შედგება პარტიის სხვა სტრუქტურების დელეგატებისა და წარმომადგენლებისგან, რომელთა უმეტესობა განყოფილებათა კომიტეტების მიერ არჩეულ დელეგატებს წარმოადგენს.[10] გენერალური საბჭო ირჩევს და ამტკიცებს პარტიის ლიდერს და ლიდერის ორ მოადგილეს, ამტკიცებს საარჩევნო პროგრამას, ამტკიცებს გენერალური მდივნის მოხსენებას პარტიის მდგომარეობის შესახებ და ცვლილებები შეაქვს პარტიის წესდებაში.[8] აღმასრულებელი კომიტეტი შედგება პარტიის ყველაზე მაღალი თანამდებობის პირებისგან, გენერალური საბჭოს, პარლამენტის ჯგუფის, სექციური კომიტეტებისა და პარტიის შტოების წარმომადგენლებისგან. აღმასრულებელი კომიტეტი არის პარტიის პოლიტიკური და პოლიტიკის შემმუშავებელი ორგანო და, სხვა საკითხებთან ერთად, ირჩევს პარტიის წარმომადგენელთა უმეტეს ნაწილს, ამტკიცებს კანდიდატებს, ადგენს საარჩევნო პროგრამას და ადგენს პოლიტიკის ფართო წესებს. ადმინისტრაციული კომიტეტი შედგება პარტიის წარმომადგენლებისგან, პარტიის ყველა ფილიალის პრეზიდენტებისაგან და განიხილავს ორგანიზაციულ და ადმინისტრაციულ საკითხებს. პარტია ორგანიზებულია გეოგრაფიულად სექციურ კომიტეტებში, რომლებიც შემდეგ ორგანიზებულია რაიონის ფილიალი, სპეციალური დებულებებით, რომლებიც გამოიყენება პარტიის ორგანიზაციისთვის[11]. საპარლამენტო ჯგუფი და ადგილობრივი მრჩეველთა კოლეჯი აერთიანებს პარტიის არჩეულ წარმომადგენლებს პარლამენტსა და ადგილობრივ საბჭოებში. პარტიის ფილიალებში შედის თანაბარი შესაძლებლობების სექცია, ასევე ახალგაზრდობის, ქალთა, უფროსთა, მუშათა, პროფესიონალების, მეწარმეების, ადგილობრივი საბჭოს წარმომადგენლების, კანდიდატებისა და ყოფილი დეპუტატების სექციები.[12]
ლიტერატურა
რედაქტირება- Minority Nationalist Parties and European Integration / ISBN 9780415860727 / Published September 13, 2013 by Routledge / 208 Pages 3 B/W Illustrations
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ Nordsieck, Wolfram. (2017)Malta. ციტირების თარიღი: 7 June 2018
- ↑ Hans Slomp (30 September 2011). Europe, A Political Profile: An American Companion to European Politics. ABC-CLIO, გვ. 683–. ISBN 978-0-313-39182-8.
- ↑ Cassar, George (2003). „Politics, Religion and Education in Nineteenth Century Malta 1800-1919“ (PDF). Journal of Maltese Education Research. Faculty of Education, University of Malta. 1 (1): 96–118. ISSN 1726-9725.
- ↑ Requiem for a party's Fascist roots. ციტირების თარიღი: 2020-07-20
- ↑ Malta passes historic divorce law. BBC News (July 25, 2011).
- ↑ Nationalist Party MPs to vote in favour of gay marriage.
- ↑ Edwin Vassallo plays down party rift over 'Marxist' LGBTIQ rights comment en-gb. ციტირების თარიღი: 2021-04-23
- ↑ 8.0 8.1 Partit Nazzjonalista. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 22 ივლისი 2011. ციტირების თარიღი: 9 June 2015
- ↑ https://electoral.gov.mt/Media/Default/Documents/SOA/2017/PN_2017.pdf
- ↑ Hudson, David (15 June 2019). „PN Mosta sectional committee says it has lost faith in its party“. Malta Today. ციტირების თარიღი: 18 August 2019.
- ↑ Gozo to grow as a Region: Health, Transport, EU Funds (20 October 2018). ციტირების თარიღი: 18 August 2019
- ↑ tqarrija tal-Moviment Nisa Partit Nazzjonalista (MNPN) mt (21 October 2018). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 18 აგვისტო 2019. ციტირების თარიღი: 18 August 2019