ნატალია კონსტანტინოვიჩი
ნატალია კონსტანტინოვიჩი ( სერბული კირილიცა : Наталија Константиновић; დ. 10 ოქტომბერი, 1882 – გ. 21 აგვისტო, 1950 ) — მონტენეგროს პრინცესა, სერბეთის პრინცესა ანკა ობრენოვიჩის შვილიშვილი, ობრენოვიჩის სახლიდან . ის იყო პრინც მირკო პეტროვიჩ-ნეგუშის ცოლი. წყვილს ხუთი ვაჟი ჰყავდა, თუმცა, ორი გარდაიცვალა ადრეულ ბავშვობაში. ისინი განქორწინდნენ 1917 წელს, ერთი წლის შემდეგ, რაც სამეფო ოჯახი იძულებული გახდა დაეტოვებინა სამეფო. მის ქმარს დაჰპირდნენ სერბეთის გვირგვინს მეფე ალექსანდრე I-ის უშვილოდ სიკვდილის შემთხვევაში; თუმცა, გვირგვინი 1903 წელს, ალექსანდრეს მკვლელობის შემდეგ, პეტრე პირველს ერგო.
| ნატალია კონსტანტინოვიჩი | |
|---|---|
 | |
| დაბადების თარიღი |
10 ოქტომბერი, 1882 ტრიესტი, ავსტრია-უნგრეთი |
| გარდაცვალების თარიღი |
21 აგვისტო, 1950 (67 წლის) პარიზი, საფრანგეთი |
| წოდება |
მონტენეგროს პრინცესა გრაფინია ერემბო დე დუძილი |
| რელიგია | სერბი მართლმადიდებელი |
| მეუღლე(ები) |
მონტენეგროს პრინცი მირკო გრაფი ერემბო დე დუძილი |
ოჯახი
რედაქტირებანატალია დაიბადა ტრიესტში, ავსტრია-უნგრეთი, 1882 წლის 10 ოქტომბერს, პოლკოვნიკ ალექსანდრე კონსტანტინოვიჩის (1848 - ტრიესტი, 1931) და მილევა ოპუჯიჩის ოჯახში. ეს იყო ტრიესტის მდიდარი სერბული ოჯახი. ნატალიას ერთი ძმა ჰყავდა. [1] იგი წარმოშობით ტრაგიკული, ავბედითი ობრენოვიჩის დინასტიიდან იყო, რომელიც მართავდა სერბეთს მე-19 საუკუნეში. მისი ბებია, პრინცესა ანკა ობრენოვიჩი, იყო სერბეთის პრინცის, ობრენოვიჩის სახლის დამაარსებლის, მილოშ ობრენოვიჩ I- ის დისშვილი. ნატალია და მისი ოჯახი სერბეთიდან გადაასახლეს მას შემდეგ, რაც მამამ გააკრიტიკა მეფე ალექსანდრე I-ის არაპოპულარული ქორწინების გამოდრაგა მაშინთან. გადასახლების შემდეგ ისინი ცხოვრობდნენ ნიცას, იტალიასა და ვენას შორის. [2]
ქორწინება
რედაქტირება1902 წლის 25 ივლისს, ცეტინიეში, ნატალია დაქორწინდა მონტენეგროს პრინც მირკო პეტროვიჩ-ნეგუშზე, გრახოვოს და ზეტას დიდ ჰერცოგზე, ნიკოლოზ I- ის მეორე უფროს ვაჟზე. პრინც მირკოს, სავარაუდოდ, ვნებიანად შეუყვარდა ნატალია, რომელიც ლამაზი, შავგვრემანი თვალებით გამოირჩეოდა. [3] მეფე ალექსანდრეს არ ესიამოვნა მათი ქორწინების ამბავი, რადგან თვლიდა, რომ მირკო მასზე მხოლოდ სერბეთის გვირგვინის მოსაპოვებლად დაქორწინდა; გარდა ამისა, მირკოს გარდაცვლილი უფროსი და, ზორკა იყო ალექსანდრეს მეტოქე პეტრე კარაჯორჯევიჩის ცოლი. უკმაყოფილების ნიშნად მან უარი თქვა ნატალიასა და მირკოს მიღებაზე.
ვინაიდან ნატალია იყო პრინცესა ანკა ობრენოვიჩის შვილიშვილი, რომელიც მოკლეს ბელგრადში 1868 წლის 10 ივნისს თავის ბიძაშვილთან, მიხაილო ობრენოვიჩ III- სთან ერთად, სერბეთის მთავრობა დაჰპირდა, რომ მეფე ალექსანდრე ობრენოვიჩის უშვილოდ სიკვდილის შემთხვევაში, მირკო გამოცხადდებოდა სერბეთის პრინცად. თუმცა მოვლენები ისე არ განვითარდა, როგორც ნიკოლა I მონტენეგროელი იმედოვნებდა. 1903 წლის მაისის ბოლოს მეფე ალექსანდრე და მისი მეუღლე დრაგა მოკლეს არმიის ოფიცერთა ჯგუფმა კაპიტან დრაგუტინ დიმიტრიევიჩ აპისის მეთაურობით. მკვლელობამდე შეთქმულებმა ხმა მისცეს გვირგვინის გადაცემას მირკოს სიძის, პეტრეს, მეტოქე სერბული დინასტიის, კარაჯორჯევიჩების მეთაურისათვის. ეს იყო იმის გამო, რომ კარაჯორჯევიჩები მოკავშირეები იყვნენ რუსეთთან, ხოლო ობრენოვიჩები აშკარად ჰაბსბურგის მომხრეები იყვნენ, [4] და, შესაბამისად, ბევრი სერბისთვის უსიამოვნო იყო მხურვალე პანსლავური ნაციონალიზმის ფონზე, რომელიც მოიცვა სერბეთი მე-19 საუკუნიდან. სინამდვილეში, ნატალიას ქმარი მოგვიანებით შეუერთდა სერბეთის შავი ხელის საიდუმლო საზოგადოებას 1911 წელს და სურდა გამხდარიყო მისი ლიდერი.
ბავშვები
რედაქტირებამირკოს და ნატალიას ერთად ხუთი ვაჟი შეეძინათ:
- მონტენეგროს პრინცი შჩეპაჩი (სტეფანე) (1903 წლის 27 აგვისტო - 1908 წლის 15 მარტი)
- მონტენეგროს პრინცი სტანისლავი (30 იანვარი, 1905 - 4 იანვარი, 1908)
- მონტენეგროს პრინცი მაიკლ (1908 წლის 14 სექტემბერი - 1986 წლის 24 მარტი), დაქორწინდა ჟენევიევ პრიგენტზე, რომლისგანაც შეეძინა ერთი ვაჟი, ნიკოლა .
- მონტენეგროს პრინცი პავლე (1910 წლის 16 მაისი - 1933 წლის ივნისი)
- მონტენეგროს პრინცი ემანუელი (1912 წლის 10 ივნისი - 1928 წლის 26 მარტი)
1908 წელს მისი ორი უფროსი ვაჟი გარდაიცვალა და მან გააჩინა მესამე ვაჟი, მაიკლი. 1910 წლის 28 აგვისტოს მონტენეგრო გახდა სამეფო და მისი სიმამრი ავიდა მონტენეგროს ტახტზე, როგორც პირველი და ერთადერთი მეფე. 1916 წელს, მონტენეგროს თავდაცვითი ბარიერები დაინგრა, როდესაც ავსტრია-უნგრეთის ჯარები სამეფოში შეიჭრნენ პირველი მსოფლიო ომის დროს და მთელი სამეფო ოჯახი, ნატალიას ჩათვლით, იძულებული გახდა გაქცეულიყო იტალიაში. წყვილი 1917 წლის ოქტომბერში განქორწინდა და ნატალია გადარჩენილ ვაჟებთან ერთად პარიზში გადავიდა საცხოვრებლად. მომდევნო წელს მირკო გარდაიცვალა ვენაში და მისი უფროსი ვაჟი მიხეილი გახდა პეტროვიჩ-ნეგუშების სახლის ხელმძღვანელი და მონტენეგროს დაშლილი ტახტის პრეტენდენტი. ნატალიამ მაიკლი წაიყვანა ისტბორნში, ინგლისში, სადაც მიიღო დაწყებითი განათლება.
1920 წლის 9 იანვარს იგი მეორედ დაქორწინდა ისტბორნში ( სასექსი ), გასტონზე, გრაფ ერემბო დე დუძილზე, ბელგიელ დიპლომატსა და დიდგვაროვანთა ოჯახის წევრზე. მათ შეეძინათ ორი ქალიშვილი:
- ჰელენ ერემბო დე დუძილი (1921-2006) დაქორწინდა 1949 წელს ფილიპ ჰიოლზე (1895-1969). ჰყავდა ერთი ქალიშვილი და ერთი ვაჟი : კაროლინ ჰიოლი და ერვე ჰიოლი.
- ანა-მარია ერემბო დე დუძილი (1922-1984) . მას სამი ქალიშვილი ჰყავდა : ჟერალდინ სერფი, კარლინ სერფი და მარი-პიერ სავილი.
პრინცესა ნატალია გარდაიცვალა პარიზში 1950 წლის 21 აგვისტოს, 67 წლის ასაკში.
ლიტერატურა
რედაქტირება- C. L. Sulzberger, The Fall of Eagles, 1977, Crown Publishing, Inc., New York