ნადეჟდა ბუზოღლი

ნადეჟდა ივანეს ასული ბუზოღლი (ქალიშვილობის გვარი აბაშიძე) (დ. 28 აგვისტო, 1888, ქუთაისი, — გ. 20 თებერვალი, 1976, თბილისი) — ქართველი პედაგოგ-ვოკალისტი. პროფესორი (1963), საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე (1960).

სწავლობდა ქუთაისის ქალთა გიმნაზიაში. დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია (პედაგოგ გ. კირილოვას კლასი, 1927). 1938–1944 წლებში მუშაობდა თბილისის I სამუსიკო სასწავლებელში სოლო სიმღერის პედაგოგად, 1944 წლიდან — თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიაში. მისი მოწაფეები იყვნენ: ლ. გოგლიჩიძე, ე. აფხაზავა, გ. გაჩეჩილაძე, ნ. ქაჯაია, ნ. მიქელაძე, ა. გიგოლაშვილი და სხვ. ავტორია მეთოდურ-პედაგოგიური ხასიათის ნაშრომისა „ქართული რომანსის გამოყენება მომღერალთა ეროვნული კადრების აღზრდის საქმეში“ (თბილისი, 1959, რუსულ ენაზე).

ნადეჟდა აბაშიძე დაქორწინებული იყო არქიტექტორ მიხეილ ბუზოღლიზე. ჰყავდათ ორი შვილი — მიხეილი (არქიტექტორი) და ალექსი (ინჟინერი, მსახიობ დოდო ჭიჭინაძის ქმარი). ხანგრძლივი მეგობრობა და სასიყვარულო ურთიერთობა აკავშირებდა ზაქარია ფალიაშვილთან, რომელმაც ნადეჟდას მიუძღვნა ოპერები „დაისი“ და „ლატავრა“, რომანსები „რისთვის მიყვარხარ“ (ილია ჭავჭავაძის ლექსზე), „ნანა“ (ილია ჭავჭავაძის ლექსზე), პრელუდია და ფუგა ფორტეპიანოსათვის. ნადეჟდა ბუზოღლის და ფალიაშვილს ჰყავდათ შვილი — კომპოზიტორი ოთარ გორდელი.