ლუი VII სათავეში ედგა საფრანგეთს ჯვაროსნულ არმიას გზად ევროპიდან მცირე აზიამდე და იერუსალიმამდე. ის მიხვდა რომ მოძრაობა ანატოლიის შიდა რაიონში ძალიან საშიში იყო, 1147 წლის დეკემბრის დასაწყისში ფრანგული ჯარი გაჩერდა დასასვენებლად ძველ ქალაქ ეფესოს მახლობლად[1], სანამ გააგრძელებდნენ გზას მდინარე მენდერესის ხეობით ადალიის პორტამდე[2].
თურქები ჯვაროსნებს ჩაუსაფრდნენ მდინარის გადალახვის დროს. მათ გამოიყენეს თავიანთი ტრადიციული თვდასხმის ტაქტიკა და სწრაფად დაიხიეს უკან სანამ მოწინააღმდეგე კონტრშეტევაზე გადავიდოდა. თუმცა რჩეულმა რაინდებმა, რომელიც ჯარის ავანგარდში იყვნენ თურქებს არ მისცა საშუალება სერიოზული ზარალი მიეყენებინათ ჯვაროსნებისათვის. თურქ-სელჩუკებმა გაინიცადეს მძიმე დანაკარგი და იძულებული იყვნენ მთებში დაეხიათ. ჯვაროსნებმა რამდენიმე თურქ-სელჩუკიც კი ჩაიგდეს ტყვედ. არც ერთი ისტორიკოსი არ იუწყება ჯვაროსნების დანაკარგებზე.
ეს გამარჯვება არ აღმოჩნდა საკმარისი რათა შეეჩერებინდათ სელჩუკების შემოტევები. ომიდან რამდენიმე დღის შემდეგ მდინარე მენდერესზე საფრანგეთის არმიამ დამანგრეველი დამარცხება განიცადა კადმუსის მთასთან ბრძოლაში.
- Odo of Deuil, De profectione Ludovici VII in Orientem, trans. V.G. Berry (New York: W.W. Norton and Co., 1948).
- William of Tyre, A History of Deeds Done Beyond the Sea, trans. E.A. Babcock and A.C. Krey (Columbia University Press, 1943).
- Jonathan Phillips, The Second Crusade: Extending the frontiers of Christendom, (Yale University Press, 2007).
- ↑ William of Tyre, A History of Deeds Done Beyond the Sea, trans. E.A. Babcock and A.C. Krey (Columbia University Press, 1943), vol. 2, p. 174.
- ↑ Tyerman, Christopher, God's War: A New History of the Crusades, (Penguin, 2006), p. 326.
.svg){kind=small}