მელქისედეკ ბექაია

მელქისედეკ სტეფანეს ძე ბექაია (დ. 8 სექტემბერი, 1887, სოფ. დიდი ჯიხაიში, ახლანდელი სამტრედიის მუნიციპალიტეტი — გ. 18 ნოემბერი, 1964, თბილისი) — ქართველი ქიმიკოსი, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის (თსუ) ქიმიის ფაკულტეტის ერთ-ერთი დამაარსებელი, ქიმიის მეცნიერებათა დოქტორი (1936), პროფესორი (1936), საქართველოს მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1961).

მელქისედეკ ბექაია
დაბ. თარიღი	8 სექტემბერი, 1887(1887-09-08)
დაბ. ადგილი	დიდი ჯიხაიში, ქუთაისის გუბერნია, რუსეთის იმპერია
გარდ. თარიღი	18 ნოემბერი, 1964(1964-11-18) (77 წლის)
გარდ. ადგილი	თბილისი, საქართველოს სსრ, სსრკ
მოქალაქეობა	რუსეთის იმპერია  საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა  სსრკ
საქმიანობა	ქიმიკოსი
ალმა-მატერი	ჟენევის უნივერსიტეტი

ბიოგრაფია

დაამთავრა ჟენევის უნივერსიტეტი (1912), იქვე მიიღო ფილოსოფიის დოქტორის ხარისხი ქიმიის დარგში (1913). 1912—1914 მოღვაწეობდა ევროპის სამეცნიერო ცენტრებში, ხოლო 1914—1918 წლებში – ბაქოში. 1919 წლიდან, თსუ-ის პროფესორთა საბჭოს მიწვევით, მუშაობდა თსუ-ში, ჯერ ასისტენტად და დოცენტად, შემდეგ კი პროფესორად. სხვა და სხვა დროს იყო თსუ-ის ტექნოლიგიური ქიმიის კათედრისა (1930-1936) და ანალიზური ქიმიის კათედრის (1937—1964) გამგე. ბექაიამ დაამუშავა ფოსფორის რაოდენობრივი განსაზღვრის მეთოდი, შეისწავლა ზოგიერთი საკვები პროდუქტის ქიმიური შედგენილობა. გამოქვეყნებული ჰქონდა 50-მდე სამეცნიერო ნაშრომი, მათ შორის მონოგრაფია. იყო რამდენიმე საუნივერსიტეტო სახელმძღვანელოს ავტორი.

ლიტერატურა

• თბილისის უნივერსიტეტი (1918-1968), თბილისი, 1968, გვ. 19, 45, 63, 67, 204-211.

• ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 416.

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 346.