კეიტაი
იმპერატორი კეიტაი (იაპონ. 継体天皇; დ. 450 — გ. 531) — იაპონიის 26-ე იმპერატორი [2] მემკვიდრეობის ტრადიციული წესის მიხედვით. [3] იმპერატორი ქვეყანას 24 წელი მართავდა.
| იმპერატორი კეიტაი | |
|---|---|
| 継体天皇 | |
 | |
| იაპონიის 26-ე იმპერატორი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 507 |
| მმართ. დასასრული: | 531[1] |
| წინამორბედი: | ბურეცუ |
| მემკვიდრე: | ანკანი |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | 450 |
| გარდ. თარიღი: | 531 (81 წლის) |
ლეგენდარული ამბები
რედაქტირებაიმპერატორი ბურეცუ ქვეყანას VI საუკუნის დასაწყისში მართავდა. მის შესახებ განსხვავებულად წერენ კოძიკი და ნიჰონ სოკი.
კოძიკი წერს, რომ კაიტაის დაბადების თარიღი 485 იყო, ხოლო მისიც გარდაცვალების თარიღი 527 წლის 9 აპრილი.[4] მის ჩანაწერებში იმპერატორი მოიხსენიება, როგორც ოდო ნო მიკოტო.
ნიჰონ სოკი კი კაიტაის დაბადების თარიღად 450 წელს ასახელებს, ხოლო გარდაცვალების თარიღად 531 ან 534 წლის 7 თებერვალს.[4] ისტორიულ წყაროებში იგი მოიხსენება როგორც ოდო ნო კიმი, ჰიკოფუტო ნო მიკოტო და ვო ოფუ ანო ონ ჰიკო ფუდო ნო მიკოტო.
კეიტაი არ ყოფილა მისი წინამორბედის მონარქის მემკვიდრე. კოძიკის და ნიჰონ სოკის თქმით, როცა იმპერატორი ბურეცუ მემკვიდრის გარეშე გარდაიცვალა, იმპერატორ ოძინის მეხუთე თაობის შვილიშვილი მივიდა სასახლის კარზე და მისი ადგილი დაიკავა.
მეუღლეები და შვილები
რედაქტირებაიმპერატორის მეუღლე ტასირაკა ნო ჰიმემიკო, რომელიც იმპერატორ ნინკენის ქალიშვილი იყო. იმპერატორს მასთან მომავალი იმპერატორი, კიმეი შეეძინა.
მენოკოჰიმე, რომელიც ოვარი ნო მურაძი კუსაკას ქალიშვილი იყო.
ვაკაკოჰიმე, რომელიც მიო ნო ცუნოორი ნო კიმის უმცროსი და იყო.
- პრინცი ოირაცუკო
- პრინცესა იძუმო
ჰიროჰიმე, რომელიც საკატა ნო ომატას ქალიშვილი იყო.
- პრინცესა კამუსაკი
- პრინიცესა მანტა
- პრინცესა უმაგუტა
ომინოირაცუმე
- პრინცესა სასაგე
სეკიჰიმე, რომელიც მანდა ნო მურაძი ომოტის ქალიშვილი იყო.
- პრინცესა მანდა ნო ოირაცუმე
- პრინცესა სირაკა ნო იკუჰიმე
- პრინცესა ონო ნო ვაკაირაცუმე
იამატოჰიმე, რომელიც მიო ნო კიმი კატასის ქალიშვილი იყო
- პრინცესა ოირაცუმე
- პრინცი მაროკო
- პრინცი მიმი
- პრინცესა აკიჰიმე
ჰაეჰიმე
- პრინცესა ვაკაიაჰიმე
- პრინცესა ტუბირა ნო ირაცუკო
- პრინცი აცუ
ჰიროჰიმე, რომელიც ნეს ქალიშვილი იყო.
- პრინცი უსაგი
- პრინცი ნაკაცუ
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებალიტერატურა
რედაქტირება- William George Aston (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Delmer Brown and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. 10-ISBN 0-520-03460-0; 13-ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Basil Hall Chamberlain(1920). The Kojiki. Read before the Asiatic Society of Japan on 12 April, 10 May, and 21 June 1882; reprinted May 1919. OCLC 1882339
- Richard Ponsonby-Fane. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- H. Paul Varley (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. 10-ISBN 0-231-04940-4; 13-ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ "Genealogy of the Emperors of Japan" at Kunaicho.go.jp; retrieved 2013-8-28.
- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō), 安寧天皇 (3); retrieved 2011-10-19.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 4; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, p. 251; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 89; Nussbaum, Louis-Frédéric. (2002). "Traditional order of Tennō" in Japan encyclopedia, pp. 962-963.
- ↑ 4.0 4.1 Japanese dates correspond to the traditional lunisolar calendar used in Japan until 1873.