თეთრიწყარო

ყოფილი აღბულაღი
(გადამისამართდა გვერდიდან თეთრი წყარო)

თეთრიწყარო (ყოფილი აღბულაღი, გადაერქვა 1940 წლის 9 ოქტომბერს) — ქალაქი საქართველოში, თეთრიწყაროს მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციული ცენტრი. ქალაქში არის სამრეწველო საწარმოები, ჯანდაცვის, განათლებისა და კულტურის დაწესებულებები. მდებარეობს გომერის ქედის კალთაზე, მდინარე ჭივჭავის მარცხენა მხარეს, ზღვის დონიდან 1180 მეტრ სიმაღლეზე, თბილისიდან 57 კმ. ქალაქის სიახლოვეს არის თეთრი წყაროს ნასოფლარი, სამშვილდის ნაქალაქარი.

ქალაქი
თეთრიწყარო

წმ. ნიკოლოზის ეკლესია (XIX ს.)
გერბი

ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე ქვემო ქართლი
მუნიციპალიტეტი თეთრიწყარო
კოორდინატები 41°33′00″ ჩ. გ. 44°28′00″ ა. გ. / 41.55000° ჩ. გ. 44.46667° ა. გ. / 41.55000; 44.46667
ადრეული სახელები გარისი, აღბულაღი, ბელი-კლიუჩი
ამჟამინდელი სტატუსი 1966
ცენტრის სიმაღლე 1180
მოსახლეობა 3093[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 64 %
სომხები 26 %
რუსები 4 %
აზერბაიჯანელები 4 %
ბერძნები 2 %
ოსები 1 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995 359[2]
საფოსტო ინდექსი 2300[3]
ოფიციალური საიტი https://tetritskaro.gov.ge/
თეთრიწყარო — საქართველო
თეთრიწყარო
თეთრიწყარო — ქვემო ქართლი
თეთრიწყარო
თეთრიწყარო — თეთრიწყაროს მუნიციპალიტეტი
თეთრიწყარო

თეთრიწყაროს ადგილზე მდებარეობდა ისტორიული სოფელი გარისი, შემორჩენილია სამონასტრო კომპლექსი პირღებული, რომლის ეკლესიაც XII საუკუნეშია აგებული. რუსეთის იმპერიის დროს მოიცავდა ორ სოფელს, აღბულაღს, სადაც იდგა ქართველთა პოლკი და კონსტანტინეს, სადაც ცხოვრობდნენ სამსახურიდან გადამდგარი ჯარისკაცები.[4] 1940 წელს ეწოდა თეთრიწყარო. ქალაქად გამოცხადდა 1966 წელს.

დემოგრაფია

რედაქტირება

2014 წლის აღწერის მონაცემებით ქალაქში ცხოვრობს 3093 ადამიანი.

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
1989[5] 8642 -- --
2002[5]   4041 -- --
2014[1]   3093 1433 1660

ლიტერატურა

რედაქტირება
  1. 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
  2. საქართველოს სატელეფონო კოდები — „სილქნეტი“. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2016-03-06. ციტირების თარიღი: 2011-08-14.
  3. საქართველოს საფოსტო ინდექსები — „საქართველოს ფოსტა“
  4. ჟურნალი „მოგზაური“ N4 გვ. 365 — 1901 წ.
  5. 5.0 5.1 საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის შედეგბი, ტომი I. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2003). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2012-08-30. ციტირების თარიღი: 7 დეკემბერი, 2016.