ვესტგუთები

ვესტგუთები (Westgoten), ვიზიგოთები (Wisigoten) ანუ თერვინგები (Therwingen),^[1] — ძველი გერმანული ტომების გუთების დასავლეთი შტო. III-IV საუკუნეებში ცხოვრობდნენ მდინარე დნესტრის აღმოსავლეთით. IV საუკუნის 70-იან წლებიდან მონაწილეობდნენ ხალხთა დიდ გადასახლებაში, როგორც რომაელთა ფედერატები (მოკავშირეები). 382 წელს დასახლდნენ მეზიის პროვინციაში. ბარბაროსულ ტომთა შორის პირველებმა აიღეს რომი (410) წელს. 418 წელს დააარსეს სამეფო აკვიტანიაში. მეფე თეოდორიხ I-ის (418-451) მეთაურობით დიდი როლი ითამაშეს ატილას დამარცხებაში (451), მეფეების თეოდორიხ II-ისა და ევრიხის (466-484) მმართველობის დროს დაიპყრეს ესპანეთის დიდი ნაწილი, ჩაიწერა ვესტგუთების პირველი სამართალი „ევრიხის კოდექსი“. მეფე ალარიხ II-ის (484-507) დროს ფრანკთაგან განცდილი დამარცხების შედეგად (507) დაკარგეს სამხრეთ გალიის მიწები. VI საუკუნის შუა ხანებიდან ვესტგუთების სამეფოს დედაქალაქი იყო ტოლედო. ადგილობრივ მიწათმფლობელთა ნაწილს ვესტგუთებმა ჩამოართვეს მიწების 2/3. 586 წელს ვესტგუთებმა მიიღეს კათოლიკობა, რამაც დააჩქარა მათი რომანიზაციის და ესპანურ-რომაულ მოსახლეობასთან ასიმილაციის პროცესი, განაპირობა გვაროვნულ-ტომური წყობილებიდან ადრინდელ ფეოდალურზე გადასვლა. 711-718 წწ. ვესტგუთების სამეფო არაბებმა დაიპყრეს, ვესტგუთებმა შეინარჩუნეს დამოუკიდებლობა ჩრდილოეთ ესპანეთში და განაგრძეს ბრძოლა არაბთა წინააღმდეგ.