ვენერა-1 (რუს. Венера-1, აგრეთვე ცნობილი როგორც „ტიაჟოლი სპუტნიკ-02“ ან „სპუტნიკ-8“) — ავტომატური საპლანეტთაშორისო სადგური, გამიზნული პლანეტა ვენერის გამოკვლევისთვის, როგორც სსრკ-ის კოსმოსური პროგრამა ვენერის ნაწილი.[1] 1961 წლის 19 მაისს სადგური გახდა პირველი კოსმოსური აპარატი, რომელმაც ვენერას ჩაუფრინა 100 000 კილომეტრის დაშორებით. თუმცა, 19 თებერვალს უკვე დაკარგული იყო მასთან რადიო-კავშირი, რის გამოც მონაცემების გამოგზავნა ვერ შეძლო. საბჭოთა ინჟინრების აზრით, გათვლების ხელახლა გადახედვის შემდეგ, აპარატის წარუმატებლობა მზის მიმართულების სენსორის თერმული რეჟიმის არასწორი გათვლის შედეგი იყო, რასაც შეუქცევადად უნდა გამოეწვია მისი გადახურება.[2] თუმცა, მათი ბრიტანელი კოლეგები თვლიან, რომ ივნისში ჯორჯელის ობსერვატორიის რადიო-ტელესკოპის მიერ დაფიქსირებული სუსტი სიგნალები სწორედ „ვენერა-1-ს“ უნდა ეკუთვნოდეს.

ვენერა-1
ალტერნატიული დასახელება ავტომატური საპლანეტთაშორისო სადგური „ვენერა-1“
NSSDC ID 1961-003A
SCN 00080
ტექნიკური მახასიათებლები
მწარმოებელი საბჭოთა კავშირის დროშა სსრკ, რკკ „ენერგია“
ასაფრენი მასა 643,5 კგ.
ზომები სიმაღლე: 2,035 მ.
დიამეტრი 1,05 მ.
მიმართულება ტრიაქსიალური მზისა და ვარსკვლავ კანოპუსის მიმართ
კვების წყაროები 2 СБ, АБ AgZn
მისიის დაწყება
გაშვების თარიღი 12 თებერვალი, 1961 02:09:00 UTC
სასტარტო მოედანი საბჭოთა კავშირის დროშა სსრკ ბაიკონური, № 1
რაკეტა-მატარებელი მოლნია
მისიის დასრულება
ბოლო კონტაქტი 19 თებერვალი, 1961
ორბიტის პარამეტრები
ორბიტის ტიპი ჰელიოცენტრული
პერიცენტრი 0,718 ა. ე.
აპოცენტრი 1,019 ა. ე.
ორბიტალური დახრილობა 0,58°
სინოდური პერიოდი 311,1 დღე
მიმღებ-გადამცემები
სიხშირე 922.8 მჰც
დიაპაზონი დეციმეტრული ტალღები
მიზნობრივი აპარატურა
მანომეტრი
იონური ხაფანგები მზის ქარების გასაზომად
მიკრომეტეორიტების დეტექტორი
გეიგერის მრიცხველი კოსმოსური რადიაციის გასაზომად
მოციმციმე დეტექტორი კოსმოსური რადიაციის გასაზომად

დასკვნები

რედაქტირება

მიუხედავად მისიის წარუმატებლობისა, „ვენერა-1“ მნიშვნელოვანი ეტაპი იყო კოსმოსური ტექნიკის განვითარებაში. იგი სხვა პლანეტის გამოკვლევისთვის გამიზნული პირველი აპარატი იყო; დანერგილ იქნა კოსმოსური აპარატის მიმართულების ტექნიკა სამი ღერძის მიმართ, რომელთაგან ორი მზე და ვარსკვლავი კანოპუსი იყო; მონაცემების გადმოგსაგზავნად პირველად იქნა გამოყენებული პარაბოლური ანტენა.

იხილეთ აგრეთვე

რედაქტირება

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება
  1. Spacecraft 1961-003A. NASA Goddard Space Center. დაარქივებულია NSSDC ორიგინალიდან — 22.02.2012. ციტირების თარიღი: 09.08.2010.
  2. Борис Черток. „ВПЕРВЫЕ К ВЕНЕРЕ“, Ракеты и люди, книга 2.