ათინოგენ მენაღარიშვილი

ათინოგენ მენაღარიშვილი (დ. 15 მაისი, 1900, ლანჩხუთი, ოზურგეთის მაზრა — გ. უცნობია) — ქართველი აგროქიმიკოსი, სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა დოქტორი (1948), პროფესორი (1948), საქართველოს სსრ-ის მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე (1955). მისი ვაჟია ქართველი პოლიტიკოსი ირაკლი მენაღარიშვილი.

ბიოგრაფია

1928 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის აგრონომიული ფაკულტეტი 1928 წელს. მუშაობა დაიწყო ჩაქვის საცდელ სადგურში მეცნიერი მუშაკის თანამდებობზე. 1931 წლიდან საქართველოს სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტის აგროქიმიის კათედრის პროფესორი იყო. გამოიკვლია ჩაის მცენარის საკვები ხსნარის ოპტიმალური რეაქცია, დაადგინა ჭიათურის მანგანუმის შლამის მიკროსასუქად გამოყენების შესაძლებლობა, დაამუშავა მურა ნახშირიდან ჰუმინისა და ტორფიდან სასუქების დამზადების ტექნოლოგია. ავტორია აგროქიმიის სახელმძღვანელოებისა და მონოგრაფიებისა: „საკვები კულტურების განოყიერება“ (1947), „საქართველოს ტორფი“ (1949), „საქართველოს ნიადაგების აგროქიმიური დახასიათება“ (1963) და სხვა.

ლიტერატურა

• თოდუა გ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 569.

რესურსები ინტერნეტში

• ათინოგენ მენაღარიშვილი — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი