შეიხ იბრაჰიმ-შაჰი
შეიხ იბრაჰიმ-შაჰი (სპარს. شیخ ابراهیم شاه; დ. 1401 — გ. 1447) — სეფევიეს ორდენის შეიხი 1424-1447 წლებში, შეიხ ხოჯა ალისა და ქადამ ხანუმის ვაჟი, ისმაილ I-ის დიდი პაპა. შეიხის ტიტული მიიღო 1424 წელს. მის შესახებ ინფორმაცია ძალზედ მცირეა. 1441 წელს თან ახლდა შავბატკნიან თურქმანებს საქართველოს წინააღმდეგ ლაშქრობაში. იბრაჰიმ-შაჰის მმართველობის პერიოდში სუფიზმმა გავრცელება დაიწყო კავკასიასა და შირვანში. იბრაჰიმის გარდაცვალების შემდეგ სეფევიეს ორდენის შეიხი გახდა მისი უფროსი ვაჟი — შეიხ ჯუნეიდი.
| შეიხ იბრაჰიმ-შაჰი | |
|---|---|
| აზერ. Şeyx İbrahim Şah | |
| სეფევიეს ორდენის მე–4 შეიხი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 1424 |
| მმართ. დასასრული: | 1447 |
| წინამორბედი: | შეიხ ხოჯა ალი |
| მემკვიდრე: | შეიხ ჯუნეიდი |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | 1401 |
| გარდ. თარიღი: | 1447 |
| შვილები: | შეიხ ჯუნეიდი |
| დინასტია: | სეფიანები |
| მამა: | შეიხ ხოჯა ალი |
| დედა: | ქადამ ხანუმი |
| რელიგია: | შიიტური ისლამი |
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებარესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება- JONAYD Encyclopædia Iranica
შეიხ იბრაჰიმ-შაჰი
| ||
| წინამორბედი: შეიხ ხოჯა ალი |
სეფევიეს ორდენის შეიხი 1424–1447 |
შემდეგი: შეიხ ჯუნეიდი |