სიმონ მამულია

სიმონ მამულია (დ. 30 ივნისი, 1891, ფოცხო — გ. 1937) — ქართველი პოლიტიკური ლიდერი. რევოლუციური მოძრაობის მოღვაწე რუსეთსა და ამიერკავკასიაში. აჭარის საოლქო კომიტეტის პირველი მდივანი.

1917 წლის თებერვლის რევოლუციამ ნალჩიკში მოუსწრო და მაშინვე ჩაება პოლიტიკურ ცხოვრებაში. 1918 წელს ორჯერ ჰქონდა შესაძლებლობა უშუალოდ მოესმინა ვ. ი. ლენინისთავის, რამაც გადამწყვეტი როლი შეასრულია მის შემდგომ რევოლუციურ მოღვაწეობაში. 1918 წლის ივლისიდან სამხრეთის ფრონტის სარდლობის განსაკუთრებულ დავალებებს ასრულებდა ასტრახანში, ცარიცინსა და ჩრდილოეთ კავკასიაში. 1919 წელს სათავეში ჩაუდგა სენაკის ბოლშევიკურ სამაზრო კომიტეტს, იბრძოდა მენშევიკების წინააღმდეგ, რისთვისაც ორჯერ დააპატიმრეს. 1920 წელს გადაასახლეს საბჭოთა აზერბაიჯანში. 1935 წლიდან სამეცნიერო მოღვაწეობას ეწეოდა მოსკოვში. საქართველოში საბჭოთა ხელისუფლების გამარჯვების შემდეგ სხვადასხვა დროს იყო საქართველოს კპ (ბ) ცკ-ს განყოფილების გამგე.

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 400.

რესურსები ინტერნეტში

• სიმონ მამულია — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი