რამაზ პატარიძე (დ. 6 ნოემბერი, 1927, თბილისი — გ. 1 ნოემბერი, 2020[1]) — ქართველი ენათმეცნიერი, მეცნიერი, მკვლევარი. ფილოლოგიურ მეცნიერებათა კანდიდატი, დამწერლობათმცოდნე, ანბანთმცოდნე, ქართული ანბანის რაინდი. პოეტის, მთარგმნელისა და საზოგადო მოღვაწის მიქელ პატარიძის შვილი.

რამაზ პატარიძე
დაბ. თარიღი 6 ნოემბერი, 1927
დაბ. ადგილი თბილისი
გარდ. თარიღი 1 ნოემბერი, 2020 (92 წლის)
მოქალაქეობა საბჭოთა კავშირის დროშა სსრკ
საქართველოს დროშა საქართველო
ალმა-მატერი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი

1950 წელს დაამთავრა ი. სტალინის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტი. მუშაობდა კორნელი კეკელიძის სახელობის საქართველოს ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრში (ყოფილი ხელნაწერთა ინსტიტუტი), ივანე ჯავახიშვილის ისტორიისა და ეთნოლოგიის ინსტიტუტის საქართველოს ეთნოლოგიის განყოფილებაში. იყო პავლე ინგოროყვას მოსწავლე. 64 წლის განმავლობაში იკვლევდა ქართული ანბანის საკითხებს. 1980 წელს სა­ბავ­შვო გა­მომ­ცე­ლო­ბა „ნა­კა­დულ­მა“ გა­მოს­ცა მისი წიგნი „ქართული ასომთავრული“, წიგნ­მა საბ­ჭო­თა ცენ­ზუ­რის გვერ­დის ავლა მარ­ტი­ვად მო­ა­ხერ­ხა ვი­ნა­ი­დან ის სა­ბავ­შვო გა­მომ­ცემ­ლო­ბამ გაამოსცა. ამის შე­დე­გად წიგ­ნე­ბის გავ­რცე­ლე­ბა შე­ი­ზღუ­და, გა­მომ­ცემ­ლო­ბა „ნა­კა­დუ­ლის“ დი­რექ­ტო­რი არჩილ სულაკაური თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან გაათავისუფლეს, ხოლო წიგ­ნის ავ­ტო­რი რა­მაზ პა­ტა­რი­ძე პრაქ­ტი­კუ­ლად ჩა­მო­შო­რდა სა­მეც­ნი­ე­რო საქ­მი­ა­ნო­ბას.

2018 წელს „პა­ლიტ­რა L-ის“ მიერ გა­მო­ცე­მუ­ლი „ქარ­თუ­ლი ასომ­თავ­რუ­ლის“ გა­ნახ­ლე­ბუ­ლი ვერ­სი­ის მი­ხედ­ვით ნე­ბის­მი­ე­რი მკი­თხვე­ლი ად­ვი­ლად გა­ი­გებს, თუ რას ნიშ­ნავს ზო­გა­დად ან­ბა­ნი კა­ცობ­რი­ო­ბი­სათ­ვის, მის მოკ­ლე ის­ტო­რი­ას და იმა­საც, თუ რა არის მსოფ­ლი­ო­ში არ­სე­ბულ ან­ბა­ნებ­თან შე­და­რე­ბით ქარ­თუ­ლი ასომ­თავ­რუ­ლის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლო­ბა, გა­მორ­ჩე­უ­ლო­ბა და უნი­კა­ლუ­რო­ბა.

გაშიფრა „ვეფხისტყაოსნის“ პროლოგი და აღმოაჩინა, რომ კაცობრიობის ისტორიაში შოთა რუსთაველი არის პირველი ადამიანი, რომელმაც „ვეფხისტყაოსანში“ წარმოგვიდგინა პლანეტების ჰელიოცენტრული სისტემა. მთელი შეგნებული სიცოცხლე ქართული დამწერლობის ისტორიის კვლევას მიუძღვნა და საბოლოოდ დაამტკიცა სომხური წერილობითი წყაროების სიცრუე.

1967 წელს დაიცვა საკანდიდატო დისერტაციის თემა: „ქართული ფილიგრანოლოგიის ძირითადი საკითხები“.

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება