ოიმიაკონის მთიანეთი
ოიმიაკონის მთიანეთი[1] (რუს. Оймяконское нагорье) — მთიანეთი რუსეთში, იაკუტიაში (სახაში). მდებარეობს სუნტარ-ხაიატისა და ტას-კისტაბიტის ქედებს შორის, მდ. ინდიგირკის ზემო წელის აუზში. საერთო ფართობი დაახლ. 50 ათ. კმ². რელიეფისათვის დამახასიათებელია დაბალმთიანი მასივები და სერები (400-დან 1200 მეტრამდე), რომლებზეც ადგილ-ადგილ აღმართულია ბიუტები (სიმაღლეში 1891 მეტრამდე, მთ. დიაკაი-ტასა). ყველგანაა განვითარებული მრავალწლოვანი მზრალობა. კალთების ქვედა ნაწილში ჭარბობს მეჩხერი და ძლიერ დაჭაობებული ფოთლოვანი ტყეების დაბალი რაყები; სამხრეთ კალთაზე ველის ლანდშაფტის მონაკვეთებია; 1200 მეტრზე მაღლა — მთის ტუნდრის ლანდშაფტები. მთიანეთის ფარგლებში მოქცეულ ოიმიაკონის ღრმულში მდებარეობს ევრაზიის სიცივის ერთ-ერთი პოლუსი (იანვრის საშუალო ტემპერატურა –50°C, მინიმალური –68°C).[2]
| ოიმიაკონის მთიანეთი | |
|---|---|
| რუს. Оймяконское нагорье | |
| კოორდინატები: 63°15′ ჩ. გ. 141°30′ ა. გ. / 63.250° ჩ. გ. 141.500° ა. გ. | |
| ქვეყანა |  რუსეთი
|
| ტერიტორიული ერთეული | სახა (იაკუტია) |
| უმაღლესი წერტილი | დიაკაი-ტასა (1891 მ) |
| ფართობი | 50 ათ. კმ² |
  | |
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ საბჭოთა კავშირის გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 152.
- ↑ Оймяконское нагорье // Большая российская энциклопедия. т. 23. — М., 2013. — стр. 741.