სერ მაიკლ ფილიპ „მიკ“ ჯეგერი (ინგლ. Michael Philip „Mick“ Jagger; დ. 26 ივლისი, 1943) — ინგლისელი მუსიკოსი, სიმღერების ავტორი, მომღერალი, მსახიობი და პროდიუსერი, უფრო მეტად ცნობილი, როგორც ჯგუფ როლინგ სტოუნზის წამყვანი ვოკალისტი. იგი ასევე რამდენიმე ფილმის პროდიუსერია. ჯგუფთან და ჯგუფის გარეშე 60 წელიწადზე უფრო ხანგრძლივი კარიერის მანძილზე ჯეგერმა დიდი წარმატება მოიპოვა. გამოცემული აქვს რამდენიმე სოლო ალბომი.

მიკ ჯეგერი

ბიოგრაფია
ნამდვილი სახელი მაიკლ ფილიპ ჯეგერი
დაბ. თარიღი 26 ივლისი, 1943 (1943-07-26) (81 წლის)
დაბ. ადგილი დარტფორდი[1] [2]
ჟანრ(ებ)ი როკ-ენ-როლი, ბლუზი, ბლუზ როკი, ფსიქოდელიური როკი
საქმიანობა ვოკალისტი-სიმღერების ავტორი, მუსიკოსი, მუსიკალური და კინო პროდიუსერი, მსახიობი
ინსტრუმენტ(ებ)ი ვოკალი, ჰარმონიკა, პერკუსია, გიტარა, ბას გიტარა, კლავიშებიანი საკრავები
აქტიური 1961–დღემდე
ლეიბლ(ებ)ი Virgin, Rolling Stones, ABKCO, Universal
საიტი MickJagger.com
მიკ ჯეგერი ვიკისაწყობში

ბიოგრაფია

რედაქტირება

მიკ ჯაგერი დაიბადა 1943 წლის 26 ივლისს დარტფორდში, კენტი, ინგლისი. ბავშვობიდანვე გამოირჩეოდა მუსიკალური ნიჭით და საეკლესიო გუნდში მღეროდა. 1950 წელს შეხვდა კით რიჩარდსს, რომელთანაც საერთო ინტერესი ჰქონდათ რიტმ-ენდ-ბლუზის მიმართ. მათი მეგობრობა დროებით შეწყდა, მაგრამ 1960 წელს კვლავ განახლდა, რაც საფუძვლად დაედო „როლინგ სტოუნზის“ ჩამოყალიბებას 1962 წელს.[3][4]

ჯაგერის ენერგიული ვოკალი და სცენური ქარიზმა „როლინგების“ წარმატების მთავარი ფაქტორები გახდა. ჯგუფმა გამოუშვა ისეთი ჰიტები, როგორიცაა "Satisfaction", "Paint It Black" და "Jumpin' Jack Flash", რომლებიც როკ-მუსიკის კლასიკად იქცა.[3][4]

1970-იან წლებში ჯგუფმა გამოუშვა ალბომები Sticky Fingers (1971) და Exile on Main St. (1972), რომლებიც დღემდე ითვლება როკ-მუსიკის შედევრებად. ჯაგერის ვოკალური მრავალფეროვნება და ლირიკული სიღრმე განსაკუთრებით გამოიკვეთა ამ ნამუშევრებში.[3][4]

მიუხედავად იმისა, რომ ჯაგერი ძირითადად „როლინგებთან“ ასოცირდება, მას ასევე აქვს წარმატებული სოლო კარიერა. მან გამოუშვა ოთხი სოლო ალბომი: She's the Boss (1985), Primitive Cool (1987), Wandering Spirit (1993) და Goddess in the Doorway (2001). ეს ნამუშევრები აჩვენებს მის მუსიკალურ მრავალფეროვნებას და ექსპერიმენტულ მიდგომებს.[3][4]

მიკ ჯაგერი არა მხოლოდ მუსიკალური, არამედ კულტურული ფენომენია. მისი სცენური იმიჯი, ენერგიული შესრულება და უნიკალური ვოკალი მას ერთ-ერთ ყველაზე გავლენიან ვოკალისტად აქცევს როკ-მუსიკის ისტორიაში. მისი წვლილი „როლინგების“ წარმატებაში და როკ-მუსიკის განვითარებაში შეუფასებელია.[3][4]

შემოქმედების შეფასება

რედაქტირება

მიკ ჯაგერი, „როლინგების“ უცვლელი ვოკალისტი და თანადამფუძნებელი, არის არა მხოლოდ როკ-მუსიკის ეპოქის სახე, არამედ არტისტი, რომელმაც ჟანრს თავისი ნიჭი, ენერგია და შემოქმედებითი ხედვა შესძინა. ჯაგერის კარიერა, რომელიც უკვე ექვს ათწლეულს ითვლის, არის მაგალითი იმისა, თუ როგორ შეიძლება მუსიკალური ხელოვნება განუწყვეტლივ განვითარდეს და ეპოქალურ საზღვრებს გასცდეს.[5][6]

მიკ ჯაგერის ხმა „როლინგების“ ჟღერადობის ცენტრალური კომპონენტია. მისი ვოკალი გამოირჩევა დინამიკით, ემოციური სიღრმით და ექსპრესიულობით, რაც მას შეუდარებელ არტისტად აქცევს. ჯაგერის ხმის სიმკვეთრე და უნარი, ერთდროულად გამოავლინოს სიხარული, ბრაზი და მწუხარება, ქმნის როკ-მუსიკის სრულყოფილ ინტერპრეტაციას.[5]

კრიტიკოსები ხშირად აღნიშნავენ ჯაგერის უნარს, მოახდინოს ემოციური მრავალფეროვნება ისეთ სიმღერებში, როგორიცაა "Angie" და "Wild Horses", სადაც მისი ხმის მგრძნობელობა და სიმარტივე განსაკუთრებულად გამოიკვეთება, ან "Sympathy for the Devil", სადაც მისი ვოკალური ნარატივი და სარკაზმი როკის პერფორმანსის მწვერვალს აღწევს.[5][6]

ჯაგერის ტექსტები ხშირად არის სარკე სოციალური, პოლიტიკური და პიროვნული თემებისა. 1960-იან წლებში, მისი ტექსტები, მაგალითად, "Street Fighting Man" და "Gimme Shelter", ასახავდა იმ პერიოდის რევოლუციურ სულს და სოციალური კონფლიქტების სიღრმეს. ასევე, ეხება ისეთ თემებს, როგორიცაა სიყვარული და დანაკარგი ("Angie"), ამბოხი და კრიტიკა ("You Can't Always Get What You Want"). ამასთან, ხშირად შეიცავს სარკაზმსა და ირონიას, რაც მას თანამედროვე ხელოვნების ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვანი ტექსტის შემქმნელად აქცევს.[5]

მიკ ჯაგერის სცენური სტილი, რომელიც აერთიანებს ბლუზის, სოულის და როკ-ენ-როლის ელემენტებს, მისი ენერგიული მოძრაობები, ქარიზმა და უნარი, აკონტროლოს აუდიტორიის ყურადღება, მას უნიკალურ არტისტად აქცევს. სცენაზე მისი დინამიკა არა მხოლოდ მისი პიროვნული ძალის სიმბოლოა, არამედ „როლინგების“ ცოცხალი პერფორმანსის წარმატების გასაღებია. კრიტიკოსები ხშირად აღნიშნავენ, რომ ჯაგერი სცენაზე არის არა მხოლოდ ვოკალისტი, არამედ პერფორმერი, რომელიც ფიზიკურ, ემოციურ და კულტურულ დინამიკას ერთდროულად აერთიანებს.[5][6]

„როლინგებთან“ ერთად, მისი ნამუშევრები ასახავს როკის, ბლუზის, ქანთრის, პოპისა და სოულის შერწყმას. მისი სოლო კარიერა კი კიდევ უფრო ღრმად გვიჩვენებს მის ექსპერიმენტულ მხარეს. მისი სოლო ალბომები, როგორიცაა Wandering Spirit (1993), გამოირჩევა მუსიკალური და ლირიკული სიმწიფით. ჯაგერის სოლო ნამუშევრები აჩვენებს მის უნარს, დარჩეს მუსიკალურად საინტერესო და აქტუალური, როგორც ინდივიდუალური არტისტი.[5]

მიკ ჯაგერი, როგორც როკის არქეტიპი, არის ამბოხის, თავისუფლებისა და ავთენტურობის სიმბოლო. მისი ცხოვრება და კარიერა აერთიანებს 1960-იანი წლების რევოლუციურ სულსა და თანამედროვე არტისტის ხედვას. ჯაგერის სცენური იმიჯი, მისი სტილი და ქცევა გავლენას ახდენს არამარტო მუსიკოსებზე, არამედ მოდასა და პოპ-კულტურაზეც.[5][6]

დისკოგრაფია

რედაქტირება

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება
 
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე: