ლუდმილა ულიცკაია
ლუდმილა ულიცკაია (დ. 21 თებერვალი, 1943, დავლეკანოვო, ბაშკირეთის ასსრ, სსრკ) — რუსი მწერალი, მთარგმნელი და სცენარისტი.
| ლუდმილა ულიცკაია | |
|---|---|
.jpg) | |
| დაბადების თარიღი | 21 თებერვალი, 1943[1] [2] [3] (81 წლის) |
| დაბადების ადგილი | დავლეკანოვო, რსფსრ, სსრკ |
| საქმიანობა | მწერალი, სცენარისტი[2] , მთარგმნელი[2] , საბავშვო მწერალი, ადამიანის უფლებათა დამცველი, პროზაიკოსი[2] და დრამატურგი[4] |
| ენა | რუსული ენა |
| მოქალაქეობა |
 სსრკ რუსეთი[5] |
| ალმა-მატერი | მსუ-ს ბიოლოგიური ფაკულტეტი |
| Magnum opus | Sonechka |
| ჯილდოები | ხელოვნებისა და ლიტერატურის ორდენის კავალერი, Knight of the French Order of Academic Palms, სიმონ დე ბოვუარის პრემია, ალექსანდერ მენის პრემია, მედიჩის პრემია უცხოური ლიტერატურისათვის, Russian Booker Prize, Bolshaya Kniga Award, საპატიო ლეგიონის ორდენის ოფიცერი, ავსტრიის სახელმწიფო პრემია ევროპული ლიტერატურისთვის[6] , Siegfried Lenz Prize[7] , მედიჩის პრემია და ერიხ მარია რემარკის პრემია[8] |
| მეუღლე | Andrej Krasulin |
| ნათესავ(ებ)ი | Yakov Ulitsky |
|
გავლენა მოახდინეს | |
რუსული ბუკერის პრემიის პირველი ქალი ლაურეატი (2001). დიდი წიგნის პრემიის ლაურეატი (2007, 2016). ლუდმილა ულიცკაიას ნამუშევრები თარგმნილია მინიმუმ 25 ენაზე. საზოგადო მოღვაწე, „ამომრჩეველთა ლიგის“ დამფუძნებელი.
ბიოგრაფია რედაქტირება
ლუდმილა ულიცკაია დაიბადა ბაშკირეთში, სადაც დიდი სამამულო ომის დაწყების შემდეგ მისი მშობლების ოჯახი გაემგზავრა ევაკუაციის დროს.[9] მისი ორივე პაპა — იაკოვ ულიცკი და ბორის გინზბურგი რეპრესირებულები იყვნენ და პატიმრობაში იმყოფებოდნენ.[10][11] . ომის შემდეგ, ულიცკები დაბრუნდნენ მოსკოვში, სადაც ლუდმილამ საშუალო სკოლა დაამთავრა.
დაამთავრა მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბიოლოგიის ფაკულტეტი. ორი წლის განმავლობაში მუშაობდა სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის გენეტიკის ინსტიტუტში, საიდანაც 1970 წელს წამოვიდა. მას შემდეგ, საკუთარი განცხადების თანახმად, არასდროს უმუშავია საჯარო სამსახურში: იგი მუშაობდა კამერული ებრაული მუსიკალური თეატრის ხელმძღვანელად, წერდა ესეებს, საბავშვო პიესებს, თარგმნიდა ლექსებს მონღოლურიდან .
ულიცკაიამ ჟურნალებში თავისი ნამუშევრების გამოქვეყნება 1980-იანი წლების ბოლოს დაიწყო. ცნობილი გახდა ფილმების «Сестрички Либерти» (1990, რეჟისორი — ვლადიმერ გრამატიკოვი) და „ქალი ყველასთვის“ (1991, რეჟისორი — ანატოლი მატეშკო) და რომანის „სონეჩკა“ (1992) ჟურნალ „ნოვი მირში“ გამოცემის შემდეგ. 1994 წელს ეს ნამუშევარი საფრანგეთში აღიარეს როგორც წლის საუკეთესო თარგმნილი წიგნი და მოიპოვა საფრანგეთის მედიჩის პრემია. საფრანგეთში გამოიცა ლუდმილა ულიცკაიას პირველი წიგნი (კრებული „საცოდავი ნათესავები“, 1993) ფრანგულ ენაზე.
2007 წელს ულიცკაიამ დააფუძნა ფონდი ჰუმანიტარული ინიციატივების მხარდასაჭერად. ულიცკაიას ფონდის ერთ-ერთი პროექტი არის „Good Books“, რომლის ფარგლებშიც თავად ირჩევს წიგნებს რუსული გამომცემლობებიდან და აგზავნის რუსეთის ბიბლიოთეკებში.[12] არის საქველმოქმედო ფონდ „ვერას“ სამეურვეო საბჭოს წევრი.[13] [14]
ბიბლიოგრაფია რედაქტირება
- 1992 — «Сонечка» გამოქვეყნდა ჟურნალ «Новый мир»-ში
- 1993 — «Бедные родственники» (ISBN 978-5-271-38699-2)
- 1996 — «Медея и её дети» (ISBN 978-5-271-38601-5)
- 1997 — «Весёлые похороны» (ISBN 978-5-271-38696-1)
- 2001 — «Казус Кукоцкого» (ISBN 978-5-699-53053-3)
- 2002 — «Девочки» (ISBN 978-5-699-27522-9)
- 2002 — «Сквозная линия» (ISBN 978-5-271-39658-8)
- 2003 — «Искренне ваш Шурик»
- 2005 — «Люди нашего царя» (ISBN 5-699-10734-7)
- 2006 — «Даниэль Штайн, переводчик» (ISBN 978-5-699-27517-5)
- 2008 — «Русское варенье и другое» (ISBN 978-5-699-25803-1)
- 2011 — «Зелёный шатёр» (ISBN 978-5-699-47710-4)
- 2012 — «Священный мусор» (ISBN 978-5-271-45555-1)
- 2013 — «Детство 45-53. А завтра будет счастье» (ISBN 978-5-17-079644-1)
- 2015 — «Лестница Якова» (ISBN 978-5-17-093650-2)
- 2016 — «Дар нерукотворный» (ISBN 978-5-17-096122-1)
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ Babelio — 2007.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 The Fine Art Archive — 2003.
- ↑ Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 541–544. — ISBN 5-94848-307-X
- ↑ Czech National Authority Database
- ↑ LIBRIS — 2015.
- ↑ https://www.kunstkultur.bka.gv.at/staatspreis-fur-europaische-literatur
- ↑ https://orf.at/stories/3169601/ — 2020.
- ↑ https://www.stern.de/gesellschaft/regional/niedersachsen-bremen/schriftstellerin--ulitzkaja-erhaelt-remarque-friedenspreis-2023-33376864.html
- ↑ Евгений Улицкий в списках эвакуированных (1942): Из Башкирии семья была дальше эвакуирована в Свердловск.
- ↑ Таша Карлюка. (2013-11-14) Интервью. Людмила Улицкая. «Сноб». დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-11-17. ციტირების თარიღი: 2014-07-27.
- ↑ Дмитрий Бавильский «Интервью с Людмилой Улицкой»
- ↑ Виктория Аминова. (2008-09-18) Людмила Улицкая о том, почему книги Умберто Эко лежат на складах. «Вечерний Петербург». დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-01-01. ციტირების თარიღი: 2014-07-27.
- ↑ Попечительский совет. Фонд помощи хосписам «Вера». დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2012-12-11. ციტირების თარიღი: 2015-07-23.
- ↑ Елена Фанайлова.. (20 сентября 2009) Первый московский хоспис: гости Елены Фанайловой обсуждают, отвергаются или спасаются обществом онкологические больные. «Радио Свобода». ციტირების თარიღი: 2015-07-23.