ლონგ-აილენდი (პაპუა-ახალი გვინეა)
ლონგ-აილენდი (ინგლ. Long Island) — ვულკანური კუნძული პაპუა-ახალი გვინეის ჩრდილოეთ ნაპირთან. ადმინისტრაციულად შედის მომასეს რეგიონის მადანგის პროვინციაში.
| მშობ. სახელი: ინგლ. Umboi Island | |
|---|---|
 კუნძულ ლონგ-აილენდის ხედი კოსმოსიდან | |
| გეოგრაფია | |
| მდებარეობა | წყნარი ოკეანე |
| კოორდინატები | 5°21′ ს. გ. 147°07′ ა. გ. / 5.350° ს. გ. 147.117° ა. გ. |
| ფართობი | 414 კმ² |
| უმაღლესი წერტილი |
1280 მ მთა მაუნტ-დოვი |
 პაპუა-ახალი გვინეა | |
| რეგიონი | მომასე |
| პროვინცია | მადანგი |
გეოგრაფია
რედაქტირებაკუნძული ლონგ-აილენდი მდებარეობს ბისმარკის ზღვაში და გამოყოფილია კუნძულ ახალი გვინეიდან ვიტიაზის ყურით. შედის ბისმარკის არქიპელაგში. კუნძულის ფართობი შეადგენს 414 კმ²-ს. ყველაზე მაღალი წერტილია, მთა მაუნტ-დოვი, რომელიც აღწევს 1280 მეტრ სიმაღლეს. კუნძულის ცენტრში გიგანტურ ვულკანურ კრატერში ზომით 10 კმ 12,5 კმ-ზე მდებარეობს ტბა უიზდომი სიღრმით 23 მეტრამდე. ყველაზე დიდი დასახლებაა — მალალა, კუნძულის ჩრდილოეთით.
კუნძული ვულკანური წარმოშობისაა; ვულკანის ბოლო სამი ყველაზე დიდი ამოფრქვევა აქ მოხდა 16 000, 4000 და 300 წლების წინ.
ისტორია
რედაქტირებაკუნძული ლონგ-აილენდი აღმოაჩინა აბელ ტასმანის ექსპედიციამ 1643 წელს. მეორე მსოფლიო ომის დროს კუნძული დაიკავა იაპონიის ჯარმა. 1943 წლის დეკემბერში იგი გაათავისუფლა ამერიკულმა დესანტმა.