ელისავეტა ბაგრიანა

ელისავეტა ბაგრიანა (ბულგ. Елисавета Багряна; ნამდვილი გვარი — ბელჩევა; დ. 29 აპრილი, 1893, სოფია — გ. 23 მარტი, 1991, სოფია) — ბულგარელი პოეტი. დიმიტროვის პრემიის ლაურეატი (1950) და კულტურის სახლის მოღვაწე. ავტორია ლექსთა კრებულებისა „მარადიული და წმინდა“ (1927), „მეზღვაურების ვარსკვლავი“ (1932), „ადამიანის გული“ (1936). მისი პოეზიის მთავარი ლირიკული გმირია სიყვარულისათვის მეოცნებე ქალი, რომელსაც მდაბალი, მეშჩანური გარემო უხუთავს სულს და მისგან განთავისუფლება სწადია. ბაგრიანას ლექსი გამოირჩევა განცდათა სიღრმითა და უშუალობით, პოეტური სტილის კონკრეტულობითა და ორიგინალობით. 1944 წლიდან, ბულგარეთის განთავისუფლების შემდეგ, ბაგრიანას პოეზიაში დამკვიდრდა ახალი ცხოვრების მოტივები და იდეალები.

ელისავეტა ბაგრიანა
ბულგ. Елисавета Багряна
დაბადების თარიღი 29 აპრილი, 1893(1893-04-29)[1] [2] [3] [4]
დაბადების ადგილი სოფია, ბულგარეთის სამთავრო[5] [6]
გარდაცვალების თარიღი 23 მარტი, 1991(1991-03-23)[2] [3](97 წლის) ან 24 მარტი, 1991(1991-03-24)[7](97 წლის)
გარდაცვალების ადგილი სოფია[1]
დასაფლავებულია Central Sofia Cemetery
საქმიანობა პოეტი[8] , მთარგმნელი, ლიტერატურული რედაქტორი და მწერალი
ენა ბულგარული ენა
მოქალაქეობა  ბულგარეთი[9]
ალმა-მატერი Faculty of History of the Sofian University
ჯილდოები Hero of the People's Republic of Bulgaria და გიორგი დიმიტროვის ორდენი
მეუღლე Ivan Shapkarev
ხელმოწერა

ლიტერატურა რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება