ევგენი ვეიდენბაუმი

ევგენი ვეიდენბაუმი (დ. 8 ნოემბერი, 1845 — გ. 15 იანვარი, 1918) — ქართველი არქეოლოგი, ისტორიკოსი, მეცნიერი, კავკასიოლოგი, საზოგადო მოღვაწე, ლიტერატურის ისტორიის მკვლევარი, რედაქტორი.

ბიოგრაფია

1871 წელს დაამთავრა პეტერბურგის უნივერსიტეტის ფიზიკა-მათემატიკის ფაკულტეტის საბუნებისმეტყველო განყოფილება კანდიდატის ხარისხით. მსახურობდა ნიკოლაევში და ოდესაში, 1877 წლიდან ცხოვრობდა საქართველოში. მუშაობდა სხვადასხვა თანამდებობაზე. 1877 წლის სექტემბრიდან კავკასიელ მთიელთა სამმართველოში ასრულებდა განყოფილების უფროსის მოვალეობას. 1881 წელს დაინიშნა კავკასიის სამხ.-სახ. სამმართველოს, ხოლო 1883 წლიდან მთავარმართებლის სამხ.-სახ. სამმართველოს კანცელარიის განყოფილების უფროსად. 1906 წლის აპრილიდან იყო კავკასიის მეფისნაცვლის საბჭოს წევრი. 1916 წლის მაისში ავადმყოფობის გამო გადადგა სამსახურიდან. 1917 წლის იანვრიდან გარდაცვალებამდე განაგებდა კავკასიის მუზეუმის ბიბლიოთეკას. 1881 წელს დავით ბაქრაძესთან ერთად დააარსა კავკასიის ისტორიისა და არქეოლოგიის მოყვარულთა საზოგადოება. იმავე წელს მონაწილეობდა თბილისში მოწვეულ V არქეოლოგიური ყრილობის მუშაობაში, იყო მოსკოვის არქეოლოგიური საზოგადოების (შეიქმნა 1901 წელს) კავკასიის განყოფილების ერთ-ერთი დამფუძნებელი. მის ნაშრომებში განხილულია კავკასიის ხალხების ისტორიული, ეთნოგრაფიული, გეოგრაფიული, კულტურული და ა. შ. საკითხები. მას წვლილი მიუძღვის საქართველოს ისტორიის შესწავლაში. გამოაქვეყნა შრომები რუსეთ-საქართველოს ისტორიული ურთიერთობის შესახებ. სწავლობდა ქართული პრესის ისტორიის საკითხებს. თარგმნა უცხოური წყაროები საქართველოს შესახებ. იკვლევდა ალექსანდრე პუშკინის, ალექსანდრე გრიბოედოვის, ა. ბესტუჟევ-მარლინსკის და სხვა ცხოვრება-მოღვაწეობას. ევგენი ვეიდენბაუმის პირადი არქივი ინახება ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში.

ლიტერატურა

• ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014. — გვ. 236.

რესურსები ინტერნეტში

• ევგენი ვეიდენბაუმი — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი