დავიდ მალიანი
დავიდ მალიანი (სომხ. Դավիթ Մալյան; დ. 17 აპრილი, 1904, ზაქათალა — გ. 17 ივლისი, 1976, ერევანი)[1] — სომეხი და საბჭოთა მსახიობი, საბჭოთა კავშირის (1974) და სომხეთის სსრ-ის სახალხო (1942) არტისტი.
დავიდ მალიანი | |
---|---|
დაბადების თარიღი |
17 აპრილი, 1904 ზაქათალა |
გარდაცვალების თარიღი |
17 ივლისი, 1976 (72 წლის) ერევანი, სომხეთის სსრ, სსრკ |
საქმიანობა | მსახიობი |
ჯილდოები |
სსრკ სახალხო არტისტი |
არის ჰენრიხ მალიანის (სსრკ სახალხო არტისტი, 1982) ბიძა.
ბიოგრაფია
რედაქტირებადავიდ მალიანი დაიბადა 1904 წელს ქალაქ ზაქათალაში. დაწყებითი განათლება ადგილობრივ სამრევლო სკოლაში მიიღო, რომელიც დაუსრულებელი დატოვა, რადგან 1918 წელს ოჯახთან ერთად აზერბაიჯანიდან საქართველოში, ჯერ თელავში, შემდეგ თბილისში გადავიდა საცხოვრებლად.
მალიანმა პროფესიული განათლება მიიღო თბილისის დრამატულ სტუდია „აიარტუნში“ 1924 წელს არშაკ ბურჯალიანის და სტეპან კაპანაკიანის ხელმძღვანელობით. მცირე ხნით მუშაობდა ერევნის პირველ სახელმწიფო თეატრში, შემდეგ სამუშაოდ გადავიდა თბილისში, სომხურ დრამატულ თეატრში.
1929-1930 წლებში დავიდ მალიანი მუშაობდა ლენინაკანის დრამატულ თეატრში (ამჟამინდელი ვარდან აჯემიანის სახელობის გიუმრის დრამატული თეატრი. ამის შემდეგ მან ორი სეზონი გაატარა ერევნის მუშათა თეატრში. შემდეგ მსახიობი გადავიდა „არმენფილმში“ და 1937 წელს დამკვიდრდა სუნდუკიანის სახელობის ერევნის დრამატულ თეატრში, როგორც მსახიობი.[2]
თეატრში ნათამაშები როლებიდან აღსანიშნავია: ჯეიდი („მომგებიანი პოზიცია“), კრეჩინსკი („კრეჩინსკის ქორწილი“), მიქაელიანი („კაპიტანი“, 1938), ჰარი სმიტი („რუსული საკითხი“, 1947), მიქაელ ნალბანდიანი („მიქაელ ნალბანდიანი“, 1952), ავალიანი, („სიმაღლეებში“), ტიგრანი („გამბედაობა“), ტუსიანი („მოკლული მტრედი“, 1944), კარენი („ცოცხალი ლეში“, 1951), ჩეპურნოი („მზის შვილები“, 1953) და სხვა.
იყო საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტიის წევრი (1942 წლიდან), სომხეთის სსრ-ის II მოწვევის უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი.
ავტორია წიგნისა „სახეები, შეხვედრები“ (1974).
დავიდ მალიანი 1976 წლის 17 ივლისს გარდაიცვალა ერევანში. დაკრძალულია თოხმახის სასაფლაოზე.
ჯილდოები და აღიარება
რედაქტირება- 1936 : სომხეთის სსრ-ის დამსახურებული არტისტი
- 1942 : სომხეთის სსრ-ის სახალხო არტისტი
- 1974 : სსრკ სახალხო არტისტი
- 1950, 1952 : სტალინური პრემია ლიტერატურისა და ხელოვნების დარგში
- 1944, 1956 : შრომის წითელი დროშის ორდენი
- მედალი „კავკასიის დაცვისათვის“
- მედალი 1941-1945 წლების დიდ სამამულო ომში მამაცური შრომისათვის
ხსოვნა
რედაქტირებაერევანში არის დავიდ მალიანის ქუჩა[3]
ფილმოგრაფია
რედაქტირებაწელი | ფილმი | მშობლიური სახელწოდება | როლი |
---|---|---|---|
1926 | შორი და შორშორი | Շոր և Շորշոր | ეშმაკი |
1935 | პეპო | Պեպո | კაკული |
1937 | ექვსი ზალპი | Վեց համազարկ | ოფიცერი |
1938 | ზანგეზური | Զանգեզուր | მაკიჩი |
1939 | სევანის მეთევზეები | Սևանի ձկնորսները | არამი |
1939 | მთის მარში | Լեռնային արշավ | ვარდანი |
1941 | სისხლი სისხლის წილ | Արյան դեմ արյուն | ტანკის მეთაური |
1941 | პატრიოტების ოჯახი | Հայրենասերների ընտանիքը | ლევონი |
1943 | დავიდ-ბეგი | Դավիթ Բեկ | თავადი შაუმიანი |
1955 | ადრესატის ძიებაში | Հասցեատիրոջ որոնումները | სურენი |
1955 | მოჩვენებანი ტოვებენ მწვერვალებს | Ուրվականները հեռանում են լեռներից | სატუნცი |
1956 | გული მღერის | Սիրտն է երգում | მარკარიანი |
1957 | ვის უღიმის ბედი | Ում է ժպտում կյանքը | მეცატურიანი |
1957 | ცნობილია პირადად | Անձամբ ճանաչում եմ | ოსკარ კონი |
1960 | დაბადებულნი სიცოცხლისთვის | Կոչված են ապրելու | პეტროსიანი |
1961 | თორმეტი თანამგზავრი | Տասներկու ուղեկիցներ | მინასიანი |
ლიტერატურა
რედაქტირება- ა. არაქსმანიანი, „დავიდ მალიანი“. 1957.
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ Դավիթ Մալյան
- ↑ (1967) Հայ սովետական թատրոնի պատմություն. Երևան: ՀՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն.
- ↑ დავიდ მალიანის ქუჩა