გიორგი თავდგირიძე

გიორგი ალექსანდრეს ძე თავდგირიძე (დ. 27 სექტემბერი, 1914, თბილისი, — გ. 22 მარტი, 1957, იქვე) — ქართველი არქიტექტორი.

დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტი 1939 წელს. მონაწილეობდა II მსოფლიო ომში (1941–1945). 1949-1955 წლებში იყო საპროექტო ინსტიტუტის „საქსოფლმშენსახპროექტის“ მთავარი არქიტექტორი, 1955 წლიდან — საპროექტო ინსტიტუტის „საქქალაქმშენ­სახპროექტის“ არქიტექტურის სახელოსნოს ხელმძღვანელი. იმავდროულად, 1995 წლიდან პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწეოდა პოლიტექნიკური ინსტიტუტის არქიტექტურის კათედრაზე. აზომილი აქვს რამდენიმე ქართული არქიტექტურული ძეგლი, მათ შორის ვაჩნაძიანის ყველაწმინდის ეკლესია (1939, არქიტექტორ მ. კალაშნიკოვთან ერთად).

თავდგირიძის ძირითადი ნამუშევრებია:

• სა­ქართველოს გეოლოგიის სამმართველოს საცხოვრებელი სახლი (1948, თბილისი, ზაქარია ფალიაშვილის ქუჩა),
• სა­ქართველოს სოფლის მეურნეობის ინსტიტუტის თანამშრომლების საცხოვრებელი სახლი (1954, თბილისი, ლადო კავსაძის ქუჩა),
• სასტუმრო „საქართველო“ (1949-1956, თბილისი, არქიტექტორ ნ. ფირცხალაიშვილთან ერთად, მელიქი­შვი­ლის ქუჩა; თავდაპირველად აშენდა როგორც სა­ქართველოს სოფლის მეურნეობის სამინისტროს შენობა),
• ნიკო მუსხელი­­შვი­ლის სააგარაკო სახლი (1949, მანგლისი),
• ივანე ბერიტაშვილის და სიმონ ჯანაშიას სააგარაკო სახლები (1949, სოხუმი).

ლიტერატურა

• გერსამია თ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014. — გვ. 431.