ბორის ალექსანდროვი
ბორის ალექსანდრეს ძე ალექსანდროვი (რუს. Борис Александрович Александров; დ. 4 აგვისტო, 1905, ბოლოგოე — 17 ივნისი, 1994, მოსკოვი) — რუსი საბჭოთა კომპოზიტორი. 1946-1986 წლებში იყო მამის, ალექსანდრე ვასილის ძე ალექსადროვის დაარსებული ალექსანდროვის ანსამბლის მეორე ხელმძღვანელი. ალექსანდროვმა გენერალ-მაიორის თანამდებობამდე მიაღწია. მას მიენიჭა სსრკ სახალხო არტისტის (1958) და სოციალისტური შრომის გმირის (1975) წოდება. მიღებული აქვს 3 ლენინის ორდენი (1949, 1967 და 1975), სტალინური პრემია (1950) და ლენინური პრემია (1978) .[5] ალექსანდროვის მუსიკას იყენებენ „ტრანსნისტრიას“ ჰიმნში.
| ბორის ალექსანდროვი | |
|---|---|
 ალექსანდროვი მარჯვნივ | |
| ბიოგრაფია | |
| დაბ. თარიღი | 22 ივლისი (4 აგვისტო), 1905 |
| დაბ. ადგილი | ბოლოგოე[1] |
| გარდ. თარიღი | 17 ივნისი, 1994[2] [3] [4] (88 წლის) |
| გარდ. ადგილი | მოსკოვი[4] |
| დასაფლავებულია | ნოვოდევიჩიეს სასაფლაო |
| ბორის ალექსანდროვი ვიკისაწყობში | |
ცხოვრება
რედაქტირებაადრეული წლები
რედაქტირებაალექსანდროვმა მუსიკალური კარიერა 13 წლის ასაკში დაიწყო. თავდაპირველად იგი იყო მოსკოვის დიდ თეატრში არსებული ბავშვთა გუნდის მევიოლინე. იგი გუნდში ისეთ მომღერლებთან ერთად იყო, როგორიცაა თეოდორ შალიაპინი. 1923-1919 წლებში სწავლობდა მოსკოვის კონსერვატორიაში. 1929-1937 წლებში იგი მართავდა წითელი არმიის ახლად დაარსებული ცენტრალური თეატრის მუსიკალურ განყოფილებას, ხოლო 1933-1941 წლებში იყო მოსკოვის კონსერვატორიის ასოცირებული პროფესორი. 1937 წელს გახდა ალექსანდროვის ანსამბლის სამხატვრო ხელმძღვანელის მოადგილე. ის ასევე იყო კომპოზიტორი, წერდა სიმფონიური და კამერული ინსტრუმენტული მუსიკის სხვადასხვა ჟანრში.[6]
ანსამბლის ლიდერობა
რედაქტირებაბორის ალექსანდროვი იყო კომპოზიტორი, ორგანიზატორი, დირიჟორი, მუსიკის კრიტიკოსი, მხატვარი და მასწავლებელი: XX საუკუნის მნიშვნელოვანი ფიგურა რუსეთის სამხედრო მუსიკაში. მან მოამზადა მრავალი შესანიშნავი სოლისტი. მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, ბორის ალექსანდროვის ხელმძღვანელობით ანსამბლმა სამოცდარვჯერ იმოგზაურა საზღვარგარეთ.[7] მან განაგრძო მამის ცენტრალური იდეა: რომ გუნდი უმთავრესი იყო ანსამბლისთვის, და რომ გუნდის გარეშე არ იქნებოდა ანსამბლი.[8]
გრძელი კარიერის დახურვა
რედაქტირება1985 წელს საჯაროდ აღინიშნა მისი 80 წლის დაბადების დღე. 1987 წელს ალექსანდროვი საბოლოოდ გავიდა პენსიაზე. მთავარ დირიჟორობას თავი დაანება 1994 წელს; ამავე წელს გარდაიცვალა; დაკრძალულია მოსკოვის ნოვოდევიჩის სასაფლაოში.[9]
ჯილდოები
რედაქტირებაალექსანდროვის ფოტოები და ფილმები აჩვენებს, რომ მას დიდი რაოდენობით მედალი აქვს მოპოვებული. გარდა ზემოხსენებულისა, მას ანსამბლის ფორმირებაში დახმარებისათვის შრომის მედალიც (1939) გადაეცა. გარდა ამისა აქვს შემდეგი მედლები და ჯილდოები: რუსეთის დამსახურებული არტისტი (1944); ლეიტენანტი პოლკოვნიკის წოდება (1946); რუსეთის სახალხო არტისტი (1948); პოლკოვნიკის ორდენი (1948); ლენინის ორდენი (1949); საკონცერტო სპექტაკლებისთვის პირველი ხარისხის სტალინური პრემია (1950); სსრკ სახალხო არტისტი (1958); გენერალ-მაიორის წოდება (1972); სოციალისტური შრომის გმირი კულტურისა და ხელოვნების განვითარებაში განსაკუთრებული წვლილისთვის (1972); ლენინური პრემია (1978); ოქტომბრის რევოლუციის ორდენი (1985).[10] მთლიანობაში მან სამჯერ მიიღო ლენინის ორდენი და ასევე მიღებული აქვს: შრომის წითელი დროშის ორდენი, სამამულო ომის ორდენი (პირველი კლასის) და გლინკას სახელობის სახელმწიფო პრემია (1985).
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ Александров Борис Александрович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ filmportal.de — 2005.
- ↑ 4.0 4.1 Catalog of the German National Library
- ↑ Ensemble-Aleksandrova: Biography of Boris Alexandrov Translated Russian-English via Google Translate Tool
- ↑ Ensemble-Aleksandrova: Biography of Boris Alexandrov Translated Russian-English via Google Translate Tool
- ↑ Ensemble-Aleksandrova: Biography of Boris Alexandrov
- ↑ Ensemble-Aleksandrova: Biography of Boris Alexandrov
- ↑ Translated Warheroes webpage: biog of Boris Alexandrov
- ↑ Ensemble-Aleksandrova: Biography of Boris Alexandrov