ანასტას მიქოიანი
ანასტას მიქოიანი (სომხ. Անաստաս Հովհաննեսի Միկոյան დ. 1895, ალავერდი — გ. 1978) — სომეხი საბჭოთა პარტიული და სახელმწიფო მოღვაწე, დაშნაკი და ბოლშევიკი.
| ანასტას მიქოიანი | |
|---|---|
| სომხ. Անաստաս Հովհաննեսի Միկոյան | |
 | |
| დაბადების თარიღი | 13 (25) ნოემბერი, 1895[1] [2] [3] |
| დაბადების ადგილი | სანაინი[4] [3] |
| გარდაცვალების თარიღი | 21 ოქტომბერი, 1978[1] [2] [5] [6] [7] [3] (82 წლის) |
| გარდაცვალების ადგილი | მოსკოვი[2] [3] |
| დასაფლავებულია | ნოვოდევიჩიეს სასაფლაო |
| საქმიანობა | სახელმწიფო მოღვაწე[3] , party organizer[3] , რევოლუციონერი და მწერალი |
| მოქალაქეობა |
 რუსეთის იმპერია სსრკ |
| ალმა-მატერი | ნერსისიანის სკოლა[3] და გევორქიანის თეოლოგიური სემინარია[3] |
| ჯილდოები | ლენინის ორდენი, წითელი დროშის ორდენი, ოქტომბრის რევოლუციის ორდენი, ლენინის ორდენი, ნამგალი და ურო, ლენინის ორდენი, ლენინის ორდენი, ლენინის ორდენი, ლენინის ორდენი და სოციალისტური შრომის გმირი |
| შვილ(ებ)ი | Stephen Mikoyan, Alexey Mikoyan, Sergo Mikoyan, Vladimir Mikoyan და Ivan Mikoyan |
| ხელმოწერა |
 |
ბიოგრაფია
რედაქტირებასწავლობდა ნერსესის სასწავლებელში. 1914 წლიდან იყო დაშნაკური პარტიზანული რაზმის წევრი. რაზმის შემადგენლობაში იბრძოდა კავკასიის ფრონტზე 1915 წლის ზაფხულამდე. გენერალ ნიკოლაი იუდენიჩის მიერ დაშნაკური რაზმების დაშლის შემდეგ გახდა ბოლშევიკი, ჩაება რევოლუციურ საქმიანობაში. 1915 წლიდან თბილისში გახდა რსდმპ(ბ)-ს წევრი. 1917 წლის თებერვლამდე იატაკქვეშ ეწეოდა სააგიტაციო მუშაობას. 1918 წლის გაზაფხულიდან გადავიდა ბაქოში. 1919 წლის დასაწყისიდან იყო რსდმპ(ბ)-ს ბაქოს ბიუროს ხელმძღვანელი. 1919 წლის ოქტომბრიდან პარტიის ცაკ-ის წევრი. 1920 წლის აპრილში იყო ბაქოს ბოლშევიკური ოკუპაციის მონაწილე და ოკუპაციის ერთ-ერთი იდეოლოგი, მე-11 წითელი არმიის სახმედრო რევოლუციური საბჭოს რწმუნებული. 1922 წელს სტალინის ბრძანებით დაინიშნა რკპ-ს ცეკა-ს სამხრეთ-აღმოსავლეთის ბიუროს ხელმძღვანელად, მოგვიანებით კი ჩრდილოეთ კავკასიის სამხედრო კომიტეტის მდივნად. 1926 წლიდან იყო სსრ კავშირის ვაჭრობის სახალხო კომისარი. 1935–1957 წლებში მიქოიანის სახელი ჰქონდა მინიჭებული სომხეთის სსრ-ს ქალაქ ქეშიშქენთის (დღევანდელი ეღეგნაძორი). 1957 წელს ხელმძღვანელობდა ჩეჩნეთ-ინგუშეთის ასსრ-ს აღდგენის კომისიას. 1964–1965 წლებში იყო სსრ კავშირის უხუცესთა პრეზიდიუმის თავმჯდომარე.
ბიბლიოგრაფია
რედაქტირებაანასტას მიქოიანის შრომები
რედაქტირება- Так было : Размышления о минувшем / А. Микоян. - М. : ВАГРИУС, 1999.
- Сталин : каким я его знал / Анастас Микоян. - Москва : Алгоритм, 2015.
- Сталин - это Ленин сегодня / Анастас Микоян. - Минск : ГИЗБел, 1940.
- Великий зодчий коммунизма : К 70-летию И.В. Сталина / А. Микоян. - Новгор. обл. изд-во, 1950.
- Пищевая индустрия во 2-й пятилетке / А.И. Микоян. - М. : Снабтехиздат, 1934.
- Лагерь социализма и лагерь капитализма / А.И. Микоян. - М. : Госполитиздат, 1951.
- Диспропорция и товарный голод / А.И. Микоян. - Харьков : Пролетарий, 1927.
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებარესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება
შეგიძლიათ იხილოთ მედიაფაილები თემაზე „ანასტას მიქოიანი“ ვიკისაწყობში.- Анастас Микоян. Ликвидатор узких мест (2011). Документальный цикл. Цивилизация Мир დაარქივებული 2018-10-12 საიტზე Wayback Machine.
- Мемориальная доска
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 2.0 2.1 2.2 Deutsche Nationalbibliothek Record #118865986 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 3.7 Հայկական սովետական հանրագիտարան — Երևան: 1981. — ტ. 7. — გვ. 542.
- ↑ Микоян Анастас Иванович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Find a Grave — 1996.
- ↑ filmportal.de — 2005.
- ↑ ბროკჰაუზის ენციკლოპედია