ჯავა
ჯავა[4][5] — დაბა საქართველოში, ჯავის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციული ცენტრი. მდებარეობს ჯავის ქედის სამხრეთ კალთაზე, დიდი ლიახვის ხეობაში, ზღვის დონიდან 1040 მ სიმაღლეზე, ქალაქ ცხინვალიდან დაშორებულია 22 კმ-ით. დაბაში არის ადმინისტრაციული, კულტურის, განათლების და ჯანდაცვის (ბალნეოლოგიური დაწესებულებები) ობიექტები, მცირე საწარმოები.
| დაბა | |
|---|---|
|
ჯავა | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| სპეციალური ერთეული | სამხრეთ ოსეთის დროებითი ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეული |
| მუნიციპალიტეტი | ჯავის მუნიციპალიტეტი |
| კოორდინატები | 42°23′00″ ჩ. გ. 43°55′00″ ა. გ. / 42.38333° ჩ. გ. 43.91667° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 1040 მ |
| მოსახლეობა |
768 (17 იანვარი, 1939)[1] , 856 (15 იანვარი, 1959)[1] , 1 886 (15 იანვარი, 1970)[1] , 1 502 (17 იანვარი, 1979)[1] , 1 524 (12 იანვარი, 1989)[1] , 2 111 (15 ოქტომბერი, 2015)[1] , 807 (1886), 617 (1897) |
| სატელეფონო კოდი | +995 347[2] |
| საფოსტო ინდექსი | 7300[3] |
| საავტომობილო კოდი | |
.svg)    | |
ისტორია
რედაქტირებაXX საუკუნის დასაწყისში ჯავის სამამასახლისოში შედიოდა სოფლები ნინიევკა (ნინია), ბუზალა, ბარსი, კოდობინა, პატარა გუფთა, ანძისი, ახალსოფელი და ჯირი (საკირე).[6]
1921 წელს ჯავის თემი მასში შემავალი 23 სოფლით მიეკუთვნა სამხრეთ ოსეთის რევკომს. 1922 წელს გახდა სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქის ჯავის რაიონის ადმინისტრაციული ცენტრი.
ოკუპირებულია რუსეთის ფედერაციის მიერ და დადგენილია ამ ტერიტორიების განსაკუთრებული სამართლებრივი რეჟიმი.
დაბა ჯავაში მდებარეობს ჯავის დედაღვთისას ეკლესია, ეკლესია (განვითარებული შუა საუკუნეები) და დედაღვთისას ეკლესია სასაფლაოზე.
კურორტი
რედაქტირებაჯავა ადგილობრივი მნიშვნელობის ბალნეოლოგიურ-კლიმატური კურორტია. ძირითადი სამკურნალო ფაქტორია მინერალური წყალი „ძაუ“.
თბილისში არსებობს ჯავის ქუჩა.
ლიტერატურა
რედაქტირება- უშვერიძე გ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 524.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 http://pop-stat.mashke.org/georgia-cities.htm
- ↑ საქართველოს სატელეფონო კოდები — „სილქნეტი“
- ↑ საქართველოს საფოსტო ინდექსები — „საქართველოს ფოსტა“
- ↑ საქართველოს გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 2009. — გვ. 231.
- ↑ საქართველოს სსრ გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 139.
- ↑ ახალი ამბავი // ცნობის ფურცელი : გაზეთი, 1906, № 3003, გვ. 2.
|
ეს სტატია საქართველოსა და ქართველების შესახებ ჯერჯერობით ესკიზია. თქვენ შეგიძლიათ დაგვეხმაროთ მის შევსებაში. |