უსასრულო მაიმუნების თეორემა

ამ გვერდს არა აქვს შემოწმებული ვერსია, სავარაუდოდ მისი ხარისხი არ შეესაბამებოდა პროექტის სტანდარტებს.

უსასრულო მაიმუნების თეორემა — თეორია, რომელიც აცხადებს რომ თუ მაიმუნი უსასრულოდ განაგრძობს საბეჭდი მანქანის ღილაკებზე დაჭერას, ის აუცილებლად დაწერს ნებისმიერ ტექსტს, მათ შორის ისეთებსაც, როგორიცაა უილიამ შექსპირის სრული ნაწარმოებები. რეალურად, მაიმუნი აუცილებლად აკრებს ყველა შესაძლო სასრულ ტექსტს უსასრულო რაოდენობით. თუმცა , ალბათობა იმისა, რომ მაიმუნები დაწერენ ერთ სრულ ნამუშევარს, მაგალითად შექსპირის „ჰამლეტს“, ძალიან დაბალია (მაგრამ ტექნიკურად არ არის ნულოვანი).

შიმპანზე ზის საბეჭდი მანქანასთან

ამ კონტექსტში „აუცილებლად“ არის მათემატიკური ტერმინი ზუსტი მნიშვნელობით და „მაიმუნი“ არ არის ნამდვილი მაიმუნი, მაგრამ მეტაფორაა აბსტრაქტული მოწყობილობისა, რომელიც წარმოქმნის ასოებისა და სიმბოლოების დაუსრულებელ შემთხვევით მიმდევრობას. „მაიმუნის მეტაფორის“ გამოყენების ერთ-ერთი ადრეული შემთხვევაა ფრანგი მათემატიკოსი ემილ ბორელი 1913 წელს,[1] მაგრამ პირველი მაგალითი შეიძლება უფრო ადრეულიც ყოფილიყო.

თეორემის ვარიანტებში შედისუსასრულოდ მრავალი საბეჭდი მანქანა, ხოლო სამიზნე ტექსტი იცვლება მთელ ბიბლიოთეკასა და ერთ წინადადებას შორის. ამ იდეის ისტორია ხორხე ლუის ბორხესმა მოიძია არისტოტელეს მიერ „თაობის და კორუფცის შესაახებ“ და ციცერონისDe Natura Deorum“ (ღმერთების ბუნების შესახებ), ბლეზ პასკალისა და ჯონათან სვიფტის საშუალებით, თანამედროვე განცხადებებით მათი სიმურიანი და საბეჭდი მანქანებით. მე −20 საუკუნის დასაწყისში ბორელმა და არტურ ედინგტონმა გამოიყენეს ეს თეორემა სტატისტიკური მექანიკის საფუძვლებში ნაჩვენები დროის ნიშნების საილუსტრაციოდ.

იხილეთ აგრეთვე

რედაქტირება

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება
  1. Émile Borel (1913). „Mécanique Statistique et Irréversibilité“. J. Phys. (Paris). Series 5. 3: 189–196. ციტირების თარიღი: 2019-03-23. (The journal appears to not be archived back to 1913)