ტენძი
იმპერატორი ტენძი ასევე ცნობილია, როგორც იმპერატორი ტენტი (იაპონ. 天智天皇; დ. 626 — გ. 7 იანვარი 672) — იაპონიის 38-ე იმპერატორი. [1] მემკვიდრეობის ტრადიციული წესის მიხედვით. [2] ტენძი ქვეყანას 10 წელი მართავდა. [3]
| იმპერატორი ტენძი | |
|---|---|
| 天智天皇 | |
-by-Utagawa-Kuniyoshi.png) | |
| იაპონიის 38-ე იმპერატორი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 668 |
| მმართ. დასასრული: | 672 |
| წინამორბედი: | საიმეი |
| მემკვიდრე: | კობუნი |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | 626 |
| გარდ. თარიღი: | 7 იანვარი 672 |
| მამა: | ძიომეი |
| დედა: | კოგიოკუ |
ტრადიციული ამბები
რედაქტირებატენძი იმპერატორ ძიომეის შვილი იყო, მაგრამ მან ტახტი მემკვიდრებით დედამისისგან, იმპერატორ საიმეისგან მიიღო. ტახტზე ასვლამდე მისი სახელი პრინცი ნაკა ნო ოე იყო.
პრინცობის დროს, ნაკა ნო ოემ გადამწყვეტი როლი ითამაშა სოგას კლანის საიმპერატორო ოჯახზე კონტროლის დასრულებაზე. 644 წელს კლანის ძალაუფლების გაძლიერებას, მოჰყვა ის, რომ პრინცმა ნაკატომი ნო კანატარის და სოგა ნო კურაიამადა ნო ისიკავა ნო მაროსთან ერთად მოკლა სოგა ნო ირუკა, რომელიც ისის ინციდნეტით არის ცნობილი. თუმცა მკვლელობა ისე არ წავიდა, როგორც იყო დაგეგმილი: ირუკა მოკლეს, ხოლო მამამისმა და მისმა მემკვიდრემ მალევე თავი მოიკლეს. ისის ინციდენტს მოყჰვა ირუკას ერთგული მოხელეების გაფანტვა. ამის შემდეგ ნაკა ნო ოე ერთადერთ მემკვიდრედ გამოცხადდა. ის აგრეთვე დაქორწინდა თავის მოკავშირეზე, სოგა ნო კურაიამადაზე, რაც იმას გულისხმობს, რომ სოგას კლანის წევრების უმრავლესობა იმპერატორის მხარეს იყო.
672 წელს იმპერატორ ტენძის გარდაცვალებას მოჰყვა დავა მის 14 ვაჟს შორის (ზოგიერთი მათგანი ერთმანეთის ღვიძლი ძმა არ ყოფილა). საბოლოოდ ტახტზე პრინცი ოტომო ავიდა, შემდეგ კი ტენძის ძმა პრინცი ოამა. ტენძის გარდაცვალებიდან 100 წლის შემდეგ, ტახტი მისმა შვილიშვილმა იმპერატორმა კონინმა დაიკავა.
მეუღლეები და შვილები
რედაქტირება1. იმპერატორის მეუღლე იამატო, პრინცი ფურუჰიტო ნო ოეს ქალიშვილი (იმპერატორ ძიომეის შვილი)
2. სოგა ნო ოტი-ნო-ირაცუმე
- პრინცესა ოტა
- პრინცესა უნა ნო სარარა
- პრინცი ტაკერუ
3. სოგა ნო მეი-ნო-ირაცუმე
- პრინცესა მინაბე
- პრინცესა აბე (აჰე)
4. სოგა ნო ჰიტატი-ნო-ირაცუმე
- პრინცესა იამაბე
5. აბე ნო ტატიბანა-ნო-ირაცუმე
- პრინცესა ასუკა
- პრინცესა ნიტაბე
6. სამეფო კარის ქალბატონი ოსინუმი ნო სიკიბუიკო-ნო-ირაცუმე
- პრინცი კავასიმა
7. სამეფო კარის ქალბატონი კოსი ნო მიტი ნო ირაცუმე
- პრინცესა ოე
- პრინცი სიკი
- პრინცესა იძუმი
8. სამეფო კარის ქალბატონი კურიკუმა ნო კუროჰიმე-ნო-ირაცუმე
- პრინცესა მინუსიმი
9. სამეფო კარის ქალბატონი იაკაკო-ნო-ირაცუმე
- პრინცი ოტომო
ლიტერატურა
რედაქტირება- Asakawa, Kan'ichi. (1903). The Early Institutional Life of Japan. Tokyo: Shueisha. OCLC 4427686; see online, multi-formatted, full-text book at openlibrary.org
- Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. 10-ISBN 0-520-03460-0; 13-ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- MacCauley, Clay. (1900). "Hyakunin-Isshu: Single Songs of a Hundred Poets" in Transactions of the Asia Society of Japan. Tokyo: Asia Society of Japan. ...Click link for digitized, full-text copy of this book (in English)
- Nippon Gakujutsu Shinkokai (1969). The Manyoshu: The Nippon Gakujutsu Shinkokai Translation of One Thousand Poems. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-08620-2
- Richard Ponsonby-Fane. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- (2008) Japanese women poets: an anthology. M.E. Sharpe, Inc.
- Isaac Titsingh (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- H. Paul Varley (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. 10-ISBN 0-231-04940-4; 13-ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ Kunaichō: 斉明天皇 (34)
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 4; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, p. 251; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 89; Nussbaum, Louis-Frédéric. (2002). "Traditional order of Tennō" in Japan encyclopedia, pp. 962-963.
- ↑ Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, p.263; Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp. 37–38. Google წიგნებში