ტარიელ ჯავრიშვილი

ტარიელ კონსტანტინეს ძე ჯავრიშვილი (ჯავროვი; დ. 10 მაისი, 1853, თბილისი, — გ. 1 სექტემბერი, 1910, ალექსანდროპოლი, ახლანდ. გიუმრი, სომხეთი) — ქართველი სამხედრო და საზოგადო მოღვაწე, რუსეთის იმპერიის არმიის გენერალ-მაიორი (1910).

დაიბადა პოდპოლკოვნიკ კონსტანტინე სოლომონის ძე ჯავრიშვილის (ჯავროვი) ოჯახში. ჰყავდა ძმები — სოლომონი (შემდგომში პოლკოვნიკი, ღუნიბის ოკრუგის უფროსი) და ალექსანდრე (შემდგომში სამედიცინო სამსახურის კაპიტანი). მისი შვილი იყო პოლკოვნიკი ვასილ ჯავრიშვილი.

ტარიელ ჯავრიშვილი სამხედრო სამსახურში ირიცხებოდა 1871 წლიდან. დაამთავრა კადეტთა კორპუსი და პავლეს I სამხედრო სასწავლებელი (1876). მონაწილეობდა რუსეთ-ოსმალეთის ომში (1877-1878) (პორუჩიკი, შტაბს-კაპიტანი). ომის დამთავრების შემდეგ მსახურობდა დაღესტნის ოლქში, ხოლო 1894-1899 წლებში — კავკასიის სამხედრო ოლქის საარტილერიო სამმართველოში. 1899 წლიდან კავკასიის 1-ლი საარმიო კორპუსის 39-ე საარტილერიო ბრიგადის მოძრავი საარტილერიო პარკის უფროსი იყო. 1904 წელს მიიღო პოლკოვნიკის, 1910 წელს — გენერალ-მაიორის წოდება. სამხედრო სამსახურის გარდა ეწეოდა საზოგადოებრივ საქმიანობას. 1886-1890 წლებში იყო თბილისის სათავადაზნაურო-საადგილმამულო ბანკის საზედამხედველო კომიტეტის წევრი. დაჯილდოებული იყო წმ. ანას IV (1878) და II (1901), წმ. ვლადიმერის IV (1898), წმ. სტანისლავის III (1879) და II (1892) ხარისხის ორდენებით.

ლიტერატურა

• ჯავრიშვილი ვ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 530.

რესურსები ინტერნეტში

• ტარიელ ჯავრიშვილი — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი
• ტარიელ ჯავრიშვილი — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი
• Джавров Тариэль Константинович. «Русская императорская армия».