სამხრეთ ოსეთის კონსტიტუცია
„სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის კონსტიტუცია“ (რუს. Конституция Республики Южная Осетия) — საერთაშორისო სამართლით არაღიარებული „სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის“ კონსტიტუცია. სამხრეთ ოსეთის კონსტიტუცია მსოფლიოში მეორეა, რომელიც არაღიარებულმა სახელმწიფომ მიიღო და დაამტკიცა. კონსტიტუცია მიღებულ იქნა 2001 წლის 8 აპრილს რეფერენდუმის გზით[1].
დღეისათვის მხოლოდ ოთხი სახელმწიფოს მიერ (რუსეთი, ნიკარაგუა, ვენესუელა და ნაურუ) დამოუკიდებლად აღიარებულ სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკაში 2001 წლის კონსტიტუციამდე მოქმედებდა 1993 წლის 2 ნოემბრის კონსტიტუცია. მიუხედავად იმისა, რომ სამხრეთ ოსეთმა დამოუკიდებლობა ცალმხრივად 1991 წელს გამოაცხადა, მას 1993 წლამდე არ გააჩნდა საკუთარი კონსტიტუცია და რეგულირება მხოლოდ ცალკეული სამართლებრივი აქტების საფუძველზე ხდებოდა[2].
შინაარსი
რედაქტირებასამხრეთ ოსეთის კონსტიტუცია შედგება 93 მუხლისაგან, რომლებიც განაწილებულია ცხრა თავში. გარდა ამისა, კონსტიტუციის ტექსტი მოიცავს გარდამავალ დებულებებსაც. ცხრა თავი თემატურად შემდეგნაირადაა განაწილებული[3]:
- თავი: სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის კონსტიტუციური სისტემის საფუძვლები;
- თავი: ადამიანთა და მოქალაქეთა უფლებები, თავისუფლებები და სამოქალაქო ვალდებულებები;
- თავი: სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის პრეზიდენტი;
- თავი: სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის პარლამენტი;
- თავი: სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის მთავრობა;
- თავი: სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის სასამართლო;
- თავი: სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის პროკურატურა;
- თავი: ადგილობრივი ადმინისტრაცია და თვითმმართველობა;
- თავი: სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის საკონსტიტუციო ცვლილებები და დამატებები;
- გარდამავალი დებულებები
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ Республика Южная Осетия დაარქივებული 2008-12-08 საიტზე Wayback Machine. (რუსული)
- ↑ კონსტიტუციების ისტორია საქართველოში
- ↑ სამხრეთ ოსეთის კონსტიტუცია რუსულ ენაზე. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2009-08-11. ციტირების თარიღი: 2011-05-28.
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება- სამხრეთ ოსეთის კონსტიტუციის ტექსტი რუსულ ენაზე დაარქივებული 2009-08-11 საიტზე Wayback Machine.