გიორგი რცხილაძე
გიორგი (გულო) ვასილის ძე რცხილაძე (დ. 14 აპრილი, 1909, თბილისი — გ. 2 სექტემბერი, 1969, იქვე)[1] — ქართველი სპორტსმენი (სპორტული ტანვარჯიში), საბჭოთა კავშირის სპორტის დამსახურებული ოსტატი (1936).[2] საბჭოთა კავშირის სამგზის აბსოლუტური ჩემპიონი (1932, 1933, 1934), საბჭოთა კავშირის ნაკრების ლიდერი 1930-იან წლებში.[3] საქართველოს კულტურისა და სპორტის დამსახურებული მოღვაწე. თბილისის სპორტკომიტეტის თავმჯდომარე (1953–1968).[4][5][6]
ბიოგრაფია
რედაქტირებაგიორგი რცხილაძე დაიბადა ცნობილი საზოგადო მოღვაწის ვასილ რცხილაძის ოჯახში. მუსიკის ნიჭით დაჯილდოებული ახალგაზრდა ხდება თბილისის კონსერვატორიის სტუდენტი, მაგრამ ჭაბუკი გაიტაცა ტანვარჯიშმა. ამ დროიდან მისი ცხოვრების საქმედ იქცა ტანვარჯიში და სპორტულ-ფიზკულტურული მოძრაობა.
გიორგი რცხილაძე იყო ჩვენში სპორტული მოძრაობის ცნობილი საზოგადოების შევარდენის ერთ-ერთი მესვეურის, ცნობილი ტანმოვარჯიშის გიორგი ეგნატაშვილის მოწაფე და მიმდევარი. ამ სკოლიდან გამოსულმა ახალგაზრდებმა გაუთქვეს სახელი 30-იან წლებში ქართულ ტანვარჯიშს, როდესაც 1932 წელს გ. რცხილაძემ და გ. ეგნატაშვილის მეორე მოწაფემ, გიორგი ბაბილოძემ ფურორი მოახდინეს სსრ კავშირის ჩემპიონატზე ლენინგრადში; აბსოლუტურ პირველობაზე პირველი და მეორე ადგილები გაიყვეს. ამის შემდეგ გ. რცხილაძემ კიდევ ზედიზედ სამჯერ მოიპოვა ჩემპიონის ტიტული და 1936 წელს ერთ-ერთ პირველს ჩვენს ქვეყანაში მიენიჭა სსრ კავშირის სპორტის დამსახურებული ოსტატის წოდება. სულ მალე იგი ასევე წარმატებით გამოვიდა მუშათა ოლიმპიადაზე ანტვერპენსა და პარიზში.
როგორც ნიჭიერმა ორგანიზატორმა, გ. რცხილაძემ განვლო სახელოვანი გზა სკოლის ფიზკულტურის მასწავლებლიდან თბილისის საქალაქო სპორტული ორგანიზაციის ხელმძღვანელამდე. სადაც კი მუშაობდა, იყო ეს თბილისის უნივერსიტეტი, სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტი, მოსკოვის ფიზკულტურის ცენტრალური ინსტიტუტი, სპორტსაზოგადოება „დინამოს“ რესპუბლიკური საბჭო, ყველგან გამოირჩეოდა მაღალი, დახვეწილი პროფესიონალიზმითა და თავდადებული მუშაობით.
1972 წელს თბილისის უმაღლესი სპორტული ოსტატობის ტანვარჯიშის სპეციალიზებულ სკოლას ამ გამოჩენილი სპორტსმენის სახელი მიენიჭა. დაჯილდოებული იყო „საპატიო ნიშნის“ ორდენითა და მედლებით.
დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.
ლიტერატურა
რედაქტირება- ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ. 315, თბ., 1994
პერიოდიკა
რედაქტირება- იმ შორეულ ოცდაათიან წლებში // „ლელო“, 27 თებერვალი, 1986, № 41 (9132), გვ. 2.
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება- გიორგი რცხილაძე — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი
- გიორგი რცხილაძე — ბიოგრაფიული ლექსიკონი
- გიორგი რცხილაძე — ქართული სპორტი
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ გიორგი (გულო) ვასილის ძე რცხილაძის ნეკროლოგი // „ლელო“, 4 სექტემბერი, 1969, № 173 (3912), გვ. 1.
- ↑ ისინი პირველები იყვნენ // „ლელო“, 7 ნოემბერი, 1987, № 214 (9625), გვ. 2.
- ↑ Рцхиладзе Георгий Васильевич. sportgymrus.ru. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2022-01-24. ციტირების თარიღი: 24 იანვარი, 2022
- ↑ ლევან ყანჩაველი, აკაკი (კოკა) მეიფარიანი და გიორგი (გულო) რცხილაძე. ფოტომატიანე „ივერიელი“. ციტირების თარიღი: 23 იანვარი, 2022
- ↑ საქართველოს ფიზიკური აღზრდისა და სპორტის სახელმწიფო სასწავლო უნივერსიტეტი — ისტორია. sportuni.ge. ციტირების თარიღი: 23 იანვარი, 2022
- ↑ Рцхиладзе Георгий Васильевич. gymnast.ru. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2009-12-26. ციტირების თარიღი: 24 იანვარი, 2022