რევმატიზმი

რევმატიზმი (ბერძ. rheumatismós – გამოდენა, ლორწო, რევმატული ტანჯვა) — ინფექციურ-ალერგიული დაავადება, რომელსაც ახასიათებს შემაერთებელი ქსოვილის სისტემური ანთებითი დაზიანება, უპირატესად გულ-სისხლძარღვთა სისტემაში. რევმატიზმით უმეტესად ავადდებიან ახალგაზრდები, ამასთან, ქალები 3-ჯერ უფრო ხშირად, ვიდრე ვაჟები. ძირითადად ვითარდება 7-დან 15 წლამდე პერიოდში.

სხვა ქვეყნებში ტერმინი „რევმატიზმი“ – გამოხატავს ცალკეული რბილი ქსოვილების დაზიანებას, ინფექციას. ვიწრო გაგებით ეს ტერმინი გულისხმობს ძვალკუნთოვანი სისტემის დაავადებას, რომელიც ასაკთან ერთად ვითარდება, რაც არც ისე სწორია.

ეტიოლოგია

ინფიცირება და β-ჰემოლიზურ–სტრეპთოკოკურ ჯგუფში A.
ინფექციური ანთებითი პროცესები ცხვირ–ხახის არეში (ტონზილიტი, ქრონიკული ფარინგიტი, ქრონიკული ტონზილიტი).
ციებ-ცხელება გენეტიკური მიდრეკილების განმსაზღვრელი

პათოგენეზი

პათოგენეზს უკავშირდება ორი ფაქტორი: ტოქსიკური ეფექტი, ზოგიერთი ფერმენტებისა და სტრეპტოკოკების. რაც მოიცავს კარდიოტოქსიკური ეფექტი. ის წარმოადგენს, გულის ქსოვილში ზოგიერთ სტრეპტოკოკულ–ანტიგენური გავრცელებულ შემადგენლობას.

კლინიკა

სიმპტომები ჩნდება მწვავე სტრეპტოკოკული ინფექციის გადატანიდან 1-2 კვირის შემდეგ. რევმატიზმი გამოიხატება 5 სინდრომად: რევმოკარდიტი (კარდიალური ფორმა) - გულის დაზიანება ანთებითი პროცესებისგან რომელშიც ჩართულია მთელი გარსი, მაგრამ უპირველეს ყოვლისა მიოკარდი.

ინტოქსიკაციის სიმპტომები (სისუსტე, დაღლილობა, ოფლიანობა, მადის დაკარგვა);
გულის (მქაჩავი) ტკივილი, მჩხვლეტავი ხასიათის;
სხეულის გაზრდილი ტემპერატურა (სიცხე), ფებრილური ნომრები (> 38);
ზომიერი ჰიპოტენზია;
ტაქიკარდია;
გულის ამოვარდნები;
გულის საზღვრების შეცვლა;
დამატებითი სიმპტომები, მარცხენა პარკუჭის და მარჯვენა პარკუჭის გულის უკმარისობა.

რესურსები ინტერნეტში

ლიტერატურა

Частная патология и терапия домашних животных, пер. с нем., т. 2, книга 4, М., 1964.