მელანია მამაცაშვილ-ბადრიძე

მელანია მამაცაშვილ-ბადრიძე — XIX საუკუნეში მოღვაწე ქართველი მწერალი.

აღიზარდა აზნაურის ოჯახში. ფლობდა რუსულ და თურქულ ენებს. სამწერლო ასპარეზზე გამოვიდა 1850-იან წლებში, როდესაც ფსევდონიმით („ბუდუშჩაია გრუზინსკაია პისატელნიცა“) „ზურნაში“ გამოქვეყნდა რუსულად თარგმნილი მისი მოთხრობა „კატო და ანა“ (1855). თხზულებაში რეალისტურად არის ასახული XIX საუკუნის პირველი ნახევრის საზოგადოების ყოფა, მისი სულიერი გარდატეხა, ძველი და ახალი დროის დაპირისპირება.

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 395.

რესურსები ინტერნეტში

• მელანია მამაცაშვილ-ბადრიძე — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი