კინტო
კინტო — ძველ თბილისში ხელზე მოვაჭრე, განეკუთვნებოდა წვრილ ვაჭართა კლასს. გამოირჩეოდა მოსწრებული სიტყვა-პასუხით და თავისებური ჩაცმა-დახურვით (მაღალსაყელოიანი, საკინძშემოხსნილი დაწინწკლული ჩითის პერანგი, მოკლე, შავი, ნაოჭიანი ახალუხი, უბეგანიერი მონაოჭებული შარვალი, მესტები, ზოგჯერ ყელდაკეცილი „დაწყობილი ჩექმები“, ვერცხლის აბზინდიანი სარტყელი, აბრეშუმის ან ჩითის ხელსახოცით). თაბახზე გაწყობილ ხილსა და ბოსტნეულს გასაყიდად ქუჩებში თავით დაატარებდა. კინტო თბილისის ყოფას XX საუკუნის 30-იან წლებამდე შემორჩა.
კინტოს აგრეთვე აქვს გადატანითი მნიშვნელობა — ცუღლუტი, ლაზღანდარა, მასხარა.
გალერეა
რედაქტირება-
ოსკარ შმერლინგის ნახატი -
პატარა კინტო, ნიკო ფიროსმანი -
თბილისელი კინტო (XIX ს.), დიმიტრი ერმაკოვი -
კინტო, ალექსანდრე როინაშვილი
ლიტერატურა
რედაქტირება
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:
- გრიშაშვილი ი., ძველი ტფილისის ლიტერატურული ბოჰემა, ტფ., 1927;
- ჩხეტია შ., ტფილისის ისტორიისათვის, «მასალები საქართველოსა და კავკასიის ისტორიისათვის», 1938, ნაკვ. 1;
- სოხაძე ა., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თბ., 1980. — გვ. 527.