თამაზ ბიბილური
თამაზ ალექსანდრეს ძე ბიბილური (დ. 9 აპრილი, 1934, სოფელი ვაჩნაძიანი, გურჯაანის რაიონი — გ. 10 დეკემბერი, 1992, თბილისი) — ქართველი მწერალი, დრამატურგი.
| თამაზ ბიბილური | |
|---|---|
 | |
| დაბადების თარიღი | 9 აპრილი, 1934 |
| დაბადების ადგილი | ვაჩნაძიანი, საქართველოს სსრ, სსრკ |
| გარდაცვალების თარიღი | 10 დეკემბერი, 1992 (58 წლის) |
| გარდაცვალების ადგილი | თბილისი, საქართველო |
| დასაფლავებულია | დიდუბის პანთეონი |
| საქმიანობა | მწერალი და დრამატურგი |
| მოქალაქეობა |
 სსრკ საქართველო |
| ჯილდოები | საქართველოს სახელმწიფო პრემია |
ბიოგრაფია
რედაქტირება1956 წელს დაამთავრა ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჟურნალისტიკის განყოფილება. მუშაობდა გაზეთში „ახალგაზრდა კომუნისტი“ (ბოლოს — რედაქტორის მოადგილედ), ხოლო 1974 წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე გაზეთ „ლიტერატურული საქართველოს“ მთავარი რედაქტორის მოადგილედ.
თამაზ ბიბილურის ლიტერატურული დებიუტი შედგა 1957 წელს ჟურნალში „ცისკარი“, სადაც მისი მოთხრობები გამოქვეყნდა.
1973 წელს გამოიცა მწერლის პირველი წიგნი — ნარკვევებისა და მინიატურების კრებული. ამას მოჰყვა: მოთხრობების კრებული „ნიღაბი“, რომანი „ჟამი კითხულისა“, „მთვარის შვილი“, „ჩივილი“, რომენი „შვიდი ხმისა და ტოროლასათვის“, ბოლოს კი საყმაწვილო წიგნი „წელიწადის დრონი“ (1989), რომელსაც 1992 წელს საქართველოს სახელმწიფო პრემია მიენიჭა.
ბიბილურის ნაწარმოებები თარგმნილია და გამოცემულია უცხო ენებზე, მისი ნაწარმოებების მიხედვით გადაღებულია მხატვრული ფილმები. თამაზ ბიბილური გარდაიცვალა 1992 წლის 10 დეკემბერს. დაკრძალულია თბილისში, მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.
ლიტერატურა
რედაქტირება- ქართული პროზის საგანძური, ტ. 20, თბილისი, 2010.
- ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ. 86, თბ., 1994