ემილი ლუიზ ფლოჯი
ემილი ლუიზ ფლოჯი (ინგლ. Emilie Louise Flöge; დ. 30 აგვისტო, 1874 წელი, ვენა, ავსტრია - გ. 26 მაისი, 1952 წელი, ვენა, ავსტრია) - ავსტრიელი მოდის დიზაინერი და ბიზნესმენი. იგი იყო მხატვრის გუსტავ კლიმტის ცხოვრების თანამგზავრი.
| ემილი ლუიზ ფლოჯი | |
|---|---|
 | |
| საქმიანობა | დიზაინერი |
| დაბ. თარიღი | 30 აგვისტო, 1874 |
| დაბ. ადგილი | ვენა ავსტრია |
| მოქალაქეობა | ავსტრია |
| გარდ. თარიღი | 26 მაისი, 1952 (77 წლის) |
| გარდ. ადგილი | ვენა ავსტრია |
| ეროვნება | ავსტრიელი |
| მეუღლე | გუსტავ კლიმტი |
ადრეული ცხოვრება
რედაქტირება
ემილი ლუიზ ფლოჯი იყო მილების მთავარი შემმუშავებლისა და მწარმოებლის, ჰერმან ფლოჯის (1837–1897) მეოთხე შვილი. ემილის ჰყავდა ორი და, პაულინი და ელენე, და ერთი ძმა ჰერმანი.[1]
ის თავიდან მუშაობდა მკერავად. 1894 წელს მისმა უფროსმა დამ პოლინმა გახსნა ტანსაცმლის დამზადების სკოლა და ემილი აქ მუშაობდა[2]. 1899 წელს მათ გაიმარჯვეს ტანსაცმლის კონკურსში და დაავალეს დეფილესთვის ბატისტის კაბის დამზადება.
კარიერა
რედაქტირებაემილი გახდა წარმატებული ბიზნესმენი და მაღალი მოდის მოდის სალონის მფლობელი მის დასთან ერთად, რომელიც ცნობილია როგორც Schwester Flöge, ვენის მთავარ ქუჩაზე, Mariahilfer Strasse- ში[3]. ამ სალონში, რომელიც არქიტექტორმა იოზეფ ჰოფმანმა შექმნა Jugendstil- ში, მან წარმოადგინა დიზაინერების ტანსაცმელი Wiener Werkstätte- ს სტილში. ფლოჯი ქმნიდა სამოსსს, განსაკუთრებით თავისუფალ ნიმუშიან კაბებს რეფორმის სტილში (მოძრაობა, რომელსაც ვიქტორიანული ჩაცმულობის რეფორმასაც უწოდებენ).[4] ასეთი კაბებით დიდად დაინტერესებულ იყო ვენის ქალთა მოძრაობა. ლონდონში და პარიზში მოგზაურობის დროს ის გაეცნო კოკო შანელისა და კრისტიან დიორის უახლეს მოდის ტენდენციებს, თუმცა 1938 წელს გერმანიის მესამე რაიხთან ანშლუსის შემდეგ, ფლოჯმა დაკარგა ყველაზე მნიშვნელოვანი მომხმარებლები და მოუწია მისი სალონის დახურვა. 1938 წლის შემდეგ იგი მუშაობდა თავისი სახლის ბოლო სართულზე, უნგრგასის 39 ნომერში.[5]
მუშაობდა გუსტავ კლიმტთან
რედაქტირება
ემილი ფლოჯი იყო ვენის ბოჰემური და ფინ დე სიელის წრეების წევრი. იგი იყო მხატვარ გუსტავ კლიმტის ცხოვრების თანამგზავრი.[6][7] 1891 წელს ელენე, ემილის უფროსი და დაქორწინდა ერნესტ კლიმტზე, გუსტავ კლიმტის ძმაზე. როდესაც ერნესტი გარდაიცვალა 1892 წლის დეკემბერში, გუსტავი ელენეს მეურვედ იქცა. იმ დროს ემილი თვრამეტი წლის იყო და გუსტავი მშობლების სახლში სტუმრად იქცა, ზაფხულობით ფლოჯების ოჯახთან ერთად ატერსეის ტბაზე დადიოდა. არსებობს მათი მრავალი ფოტოსურათიც.[8]
1891 წლის შემდეგ კლიმტმა იგი ასახა თავის ბევრ ნამუშევარში. ექსპერტებს მიაჩნიათ, რომ მის ნახატში „კოცნა“ (1907–08) მხატვარი და ემილი ფლოჯი საყვარლები არიან[9]. იმ დროს რევოლუციური მოდის კლიენტურა ძალიან მცირე იყო, რომ საარსებო მინიმუმი მიეღო, თუმცა მან ფულის შოვნა მოახდინა ჩვეულებრივი სტილის საშუალებით. კლიმტი ხატავდა ბევრ ქალს ვენის საზოგადოების ზედა ეშელონებიდან და, შესაბამისად, შეძლო ემილი ფლოჯის გაცნობა წარმატებული კლიენტებისთვის.[10] კლიმტი გარდაიცვალა ინსულტისგან 1918 წლის 11 იანვარს. ემილიმ მემკვიდრეობით მიიღო კლიმტის ქონების ნახევარი, მეორე ნახევარი კი მხატვრის ოჯახს დარჩა. მეორე მსოფლიო ომის ბოლო დღეებში, უნგრგასში მის სახლს ცეცხლი გაუჩნდა და განადგურდა არა მხოლოდ ტანსაცმლის კოლექცია, არამედ ღირებული საგნები გუსტავ კლიმტის მამულიდან. [11]
სიკვდილი და დაკრძალვა
რედაქტირებაფლოჯი გარდაიცვალა 77 წლის ასაკში ვენაში 1952 წლის 26 მაისს და დაკრძალეს ფლოჯ-დონერის ოჯახურ სასაფლაოზე, ევანგელისტერ ფრიდჰოფში, ვენაში, 1957 წლის 30 მაისს. სასაფლაოს ხელმძღვანელობამ იგი ცნობილ ადამიანთა საფლავად დანიშნა და აღადგინა საფლავის ქვა გუსტავ კლიმტის 150 წლისთავისადმი. საფლავი ახლა შეტანილია მათ ვებ – გვერდზე.
ნამუშევრები
რედაქტირება-
ემილის მოდის სალონის ერთ-ერთი კაბის რეკონსტრუქცია -
საცურაო კოსტუმი ემილი ფლოჯის მამულიდან -
ფლოჯი და კლიმტი ატერსეის შტატში, შინ ჰერლინგში, გადაღებულია ჰენრიხ ბიოლერის მიერ, 1909 წ.
ლიტერატურა
რედაქტირება- Gustav Klimt, Emilie Flöge: Reforming Fashion, Inspiring Art, edited by Sandra Tretter and Peter Weinhäupl. Vienna: Gustav Klimt / Wien 1900 Foundation, 2016. ISBN 9783710600715.
- Gustav Klimt & Emilie Flöge: An Artist and His Muse, by Wolfgang Fischer with assistance from Dorothea McEwan. London: Lund Humphries, 2012. ISBN 0853316074.
- Gustav Klimt & Emilie Flöge: Photographs, edited by Agnes Husslein-Arco and Alfred Weidinger. Munich: Prestel, 2012. ISBN 9783791352473.
- O'Connor, Anne-Marie (2012). The Lady in Gold, The Extraordinary Tale of Gustav Klimt's Masterpiece, Portrait of Adele Bloch-Bauer, Alfred A. Knopf, New York, ISBN 0-307-26564-1
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ Schönheitsideale & Ornamentik - Damen der Gesellschaft. Museum online (1996). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2011-07-06. ციტირების თარიღი: 2021-03-28.
- ↑ Gustav Klimt, Emilie Flöge : reforming fashion, inspiring art, Tretter, Sandra; Weinhäupl, Peter, 1962-, Leitner, Martina. Vienna. ISBN 978-3-7106-0071-5. OCLC 962180850.
- ↑ Gustav Klimt, Emilie Flöge : reforming fashion, inspiring art, Tretter, Sandra; Weinhäupl, Peter, 1962-, Leitner, Martina. Vienna. ISBN 978-3-7106-0071-5. OCLC 962180850.
- ↑ Lloyd, Jill; Witt Doring, Christian (2011). „Feminists and Femmes Fatales: Representing Women in Turn-of-the-Century Vienna“, Birth of the Modern: Style and Identity in Vienna 1900. New York: Neue Gallery, გვ. 120-141. ISBN 978-3777434414.
- ↑ Gustav Klimt, Emilie Flöge : reforming fashion, inspiring art, Tretter, Sandra; Weinhäupl, Peter, 1962-, Leitner, Martina. Vienna. ISBN 978-3-7106-0071-5. OCLC 962180850.
- ↑ Fischer, Wolfgang Georg, 1933- (1992). Gustav Klimt & Emilie Flöge : an artist and his muse, McEwan, Dorothea., London: Lund Humphries. ISBN 0-85331-607-4. OCLC 24743238.
- ↑ Powell, Nicolas. "Emilie Floge and her lover Gustav Klimt." Apollo: The International Magazine for Collectors, August 1982, Vol. 116, p112-114.
- ↑ York, Neue Galerie New. Neue Galerie New York en. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2021-04-03. ციტირების თარიღი: 2020-03-09
- ↑ Alfred Weidinger (art historian and vice director of Belvedere Museum Vienna) in interview in ORF broadcast "Klimt am Attersee", 26 Aug 2012.
- ↑ Klimt, Gustav (2000). Klimt's women, Tobias G. Natter, Gerbert Frodl, Österreichische Galerie Belvedere, Cologne: DuMont. ISBN 0-300-08796-9. OCLC 45328701.
- ↑ Gustav Klimt, Emilie Flöge : reforming fashion, inspiring art, Tretter, Sandra; Weinhäupl, Peter, 1962-, Leitner, Martina. Vienna. ISBN 978-3-7106-0071-5. OCLC 962180850.