ედუარდ III
ედუარდ III პლანტაგენეტი (ინგლ. Edward III, ფრანგ. Édouard III Plantagenêt) (დ. 12 ნოემბერი, 1312, უინძორი — გ. 21 ივნისი, 1377, შინი) — ინგლისის და უელსის მეფე 1327–1377 წლებში. ედუარდ III საფრანგეთის ტახტის მემკვიდრედ მიიჩნევდა თავს, რადგანაც საფრანგეთის მეფის, ფილიპე IV-ის ასულის, იზაბლას, ვაჟი იყო. ფრანგი იურისტები კი ამტკიცებდნენ, რომ მეფის ქალიშვილს სამეფო ტახტზე არანაირი უფლება ჰქონდა.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/dc/EdwardIII-Cassell.jpg/220px-EdwardIII-Cassell.jpg)
მის დროს დაიწყო „ასწლიანი ომი“. 1346 წელს, კრესის ბრძოლაში, ინგლისელებმა ფრანგები გაანადგურეს, 1356 წელს კი, პუატიეს ბრძოლაში — საფრანგეთის ძირითადი შეიარაღებული ძალები[1].
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ ,,ისტორია - სრული კურსი აბიტურიენტთათვის", ნუგზარ მოლაშვილი, თბილისი, 2010, ,,ცის ნამი",გვ. 100, ISBN 978-9941-419-01-0
წინამორბედი: ედუარდ II |
ინგლისის მეფე 1327–1377 |
მომდევარი: რიჩარდ II |
ირლანდიის ლორდი 1327–1377 | ||
აქვიტანიის ჰერცოგი 1325–1339 |
დაუკავებელი შემდეგ დაიკავა ჯონ II | |
პონთიეს საგრაფო 1325–1336 |
დაუკავებელი შემდეგ დაიკავა ჟაკი | |
ბრეტინის ხელშეკრულება | აქვიტანიის ლორდი 1360–1369 |
ედუარდი |
წინამორბედი: - |
საფრანგეთის მეფე 1340–1360 |
მომდევარი: თვითონვე |
წინამორბედი: თვითონვე |
საფრანგეთის მეფე 1369–1377 |
მომდევარი: რიჩარდ II |