ედუარდ III პლანტაგენეტი (ინგლ. Edward III, ფრანგ. Édouard III Plantagenêt) (დ. 12 ნოემბერი, 1312, უინძორი — გ. 21 ივნისი, 1377, შინი) — ინგლისის და უელსის მეფე 1327–1377 წლებში. ედუარდ III საფრანგეთის ტახტის მემკვიდრედ მიიჩნევდა თავს, რადგანაც საფრანგეთის მეფის, ფილიპე IV-ის ასულის, იზაბლას, ვაჟი იყო. ფრანგი იურისტები კი ამტკიცებდნენ, რომ მეფის ქალიშვილს სამეფო ტახტზე არანაირი უფლება ჰქონდა.

ედუარდ III

მის დროს დაიწყო „ასწლიანი ომი“. 1346 წელს, კრესის ბრძოლაში, ინგლისელებმა ფრანგები გაანადგურეს, 1356 წელს კი, პუატიეს ბრძოლაში — საფრანგეთის ძირითადი შეიარაღებული ძალები[1].

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება

  1. ,,ისტორია - სრული კურსი აბიტურიენტთათვის", ნუგზარ მოლაშვილი, თბილისი, 2010, ,,ცის ნამი",გვ. 100, ISBN 978-9941-419-01-0
წინამორბედი:
ედუარდ II
ინგლისის მეფე
1327–1377
მომდევარი:
რიჩარდ II
ირლანდიის ლორდი
1327–1377
აქვიტანიის ჰერცოგი
1325–1339
დაუკავებელი
შემდეგ დაიკავა
ჯონ II
პონთიეს საგრაფო
1325–1336
დაუკავებელი
შემდეგ დაიკავა
ჟაკი
ბრეტინის ხელშეკრულება აქვიტანიის ლორდი
1360–1369
ედუარდი
წინამორბედი:
-
საფრანგეთის მეფე
1340–1360
მომდევარი:
თვითონვე
წინამორბედი:
თვითონვე
საფრანგეთის მეფე
1369–1377
მომდევარი:
რიჩარდ II