ედუარდ III
ედუარდ III პლანტაგენეტი (ინგლ. Edward III, ფრანგ. Édouard III Plantagenêt) (დ. 12 ნოემბერი, 1312, უინძორი — გ. 21 ივნისი, 1377, შინი) — ინგლისის და უელსის მეფე 1327–1377 წლებში. ედუარდ III საფრანგეთის ტახტის მემკვიდრედ მიიჩნევდა თავს, რადგანაც საფრანგეთის მეფის, ფილიპე IV-ის ასულის, იზაბლას, ვაჟი იყო. ფრანგი იურისტები კი ამტკიცებდნენ, რომ მეფის ქალიშვილს სამეფო ტახტზე არანაირი უფლება ჰქონდა.
მის დროს დაიწყო „ასწლიანი ომი“. 1346 წელს, კრესის ბრძოლაში, ინგლისელებმა ფრანგები გაანადგურეს, 1356 წელს კი, პუატიეს ბრძოლაში — საფრანგეთის ძირითადი შეიარაღებული ძალები[1].
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ ,,ისტორია - სრული კურსი აბიტურიენტთათვის", ნუგზარ მოლაშვილი, თბილისი, 2010, ,,ცის ნამი",გვ. 100, ISBN 978-9941-419-01-0
| წინამორბედი: ედუარდ II |
ინგლისის მეფე 1327–1377 |
მომდევარი: რიჩარდ II |
| ირლანდიის ლორდი 1327–1377 | ||
| აქვიტანიის ჰერცოგი 1325–1339 |
დაუკავებელი შემდეგ დაიკავა ჯონ II | |
| პონთიეს საგრაფო 1325–1336 |
დაუკავებელი შემდეგ დაიკავა ჟაკი | |
| ბრეტინის ხელშეკრულება | აქვიტანიის ლორდი 1360–1369 |
ედუარდი |
| წინამორბედი: - |
საფრანგეთის მეფე 1340–1360 |
მომდევარი: თვითონვე |
| წინამორბედი: თვითონვე |
საფრანგეთის მეფე 1369–1377 |
მომდევარი: რიჩარდ II |
|
ეს სტატია გაერთიანებული სამეფოს შესახებ ჯერჯერობით ესკიზია. თქვენ შეგიძლიათ დაგვეხმაროთ მის შევსებაში. |