ბუქარესტის საზავო ხელშეკრულება (1918)
ბუქარესტის საზავო ხელშეკრულება (გერმ. Friede von Bukarest, უნგრ. Bukaresti béke, ბულგ. Букурещки договор, რუმ. Tratatul de la București) — სეპარატისტული სამშვიდობო ხელშეკრულება, რომელიც დაიდო 1918 წლის 7 მაისს რუმინეთსა და ცენტრალურ სახელმწიფოებს შორის. დასრულდა ომი ერთი მხრივ გერმანიას, ავსტრია-უნგრეთს, ბულგარეთს, ოსმალეთსა და, მეორე მხრივ რუმინეთს შორის.
იისფერი: ავსტრია-უნგრეთზე გადაცემული ტერიტორია; ლურჯი: ბულგარეთისთვის გადაცემული ტერიტორია; მწვანე: ცენტრალური სახელმწიფოების კონდომინიუმი; ნაცრისფერი: ოკუპირებული ტერიტორიები ცენტრალური სახელმწიფოების მიერ; ნარინჯისფერი: ბესარაბია, გაერთიანდა რუმინეთთან1918 წლის 9 აპრილს.
მას შემდეგ, რაც უკრაინამ ხელი მოაწერა ბრესტის სეპარატისტულ ზავს 9 თებერვალს და რუსეთმა ბრესტ-ლიტოვსკის ზავს 3 მარტს, რუმინეთი გახდა ერთადერთი სახელმწიფო, რომელიც საომარ მდგომარეობაში აღმოჩნდა ცენტრალურ სახელმწიფოებთან. 1918 წლის 1 მარტს ბუქარესტში დაიწყო მოლაპარაკებები სეპარატისტულ ზავზე. ზავის თანახმად რუმინეთმა ბულგარეთს დაუბრუნა 1913 წლის ზავით მიღებული სამხრეთი დობრუჯა. ჩრდილოეთ დობრუჯაზე 4 სახელმწიფოს კონდომინიუმი დაწესდა.
ცენტრალური სახელმწიფოები შეთანხმდნენ არ შეწინააღმდეგებოდნენ ბესარაბიისა და რუმინეთის გაერთიანებას. ხელშეკრულება არ ყოფილა რუმინეთის მხრიდან რატიფიცირებული, ხოლო პირველ მსოფლიო ომში გერმანიის დამარცხების შემდეგ საერთოდ გაუქმდა.
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებარესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება- 1918 წლის ბულგარეთის საზავო ხელშეკრულების სრული ტექსტი დაარქივებული 2013-02-23 საიტზე Wayback Machine.