ფრანც ბოპი

ფრანც ბოპი (გერმ. Franz Bopp) (დ. 14 სექტემბერი, 1791, მაინცი, — გ. 23 ოქტომბერი, 1867, ბერლინი) — გერმანელი ენათმეცნიერი, ისტორიულ-შედარებითი ენათმეცნიერების ერთ-ერთი ფუძემდებელი. ბერლინის უნივერსიტეტის პროფესორი (1821–1864), პრუსიის მეცნიერებათა აკადემიის წევრი (1822).

ფრანც ბოპი

ბოპის ფუნდამენტური გამოკვლევაა „შედარებითი გრამატიკა სანკრიტისა, ზენდისა, სომხურისა, ბერძნულისა, ლათინურისა, ლიტვურისა, ძველი სლავურისა, გუთურისა და გერმანულისა“ (ტ. 1–3, 1833–1852), სადაც შედარებითი მეთოდი გამოყენებულია ინდოევროპულ ენათა მთელი გრამატიკული წყობის მიმართ. ბოპი შეეცადა დაემტკიცებინა ინდოევროპულ ენებთან მალაიურ-პოლინეზიური (1840), აგრეთვე ქართველური ენების ნათესაობა („ქართულის შესახებ ენათა ნათესაობის თვალსაზრისით“, 1846; 1847 გამოსცა წიგნად — „ინდოევროპულ ენათა ოჯახის კავკასიური წევრები“).

ბიბლიოგრაფია

• Die kaukasischen Glieder des indoeuropäischen Sprachstammes, B., 1847.
• Vergleichende Grammatik des Sanskrit, Zend, Armenischen, Griechischen, Lateinischen, Litauischen, Altslavischen, Gothischen und Deutschen, 3. Ausg., Bd. 1–3 B.–P., 1868–71.

ლიტერატურა

• ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997.

რესურსები ინტერნეტში

• ფრანც ბოპი — სტატია ენციკლოპედია ბრიტანიკიდან (ინგლისური)