სულების გამოძახება
სულების გამოძახება — მკითხაობის ერთ-ერთი ყველაზე სახიფათო, მაგრამ გავრცელებული მეთოდი. სპირიტული სეანსის მონაწილეები იკრიბებიან, რათა გამოიძახონ გარდაცვლილი ადამიანის სული. ხშირად, მაგრამ არ არის აუცილებელი, სეანსზე იმყოფება მედიუმი. სულების გამოძახება სხვადასხვა ქვეყნებში ხდება სხვადასხვანაირად.
„მკვდრების დიალოგი“, გარდაცვლილებთან საუბრების ჩანაწერების წიგნი, გამოიცა ინგლისში, 1760 წელს.[1] სპირიტული სეანსების მოყვარული იყო მერი ტოდ ლინკოლნი, რომელიც, შვილის დაღუპვის შემდეგ, ასეთ შეკრებებს თეთრი სახლის შენობაში ატარებდა. შეკრებებს მისი ქმარიც, აბრაამ ლინკოლნი ესწრებოდა.[2] ამასთან, სხვადასხვა ორგანიზაციის (მაგალითად, სეიბერტის კომისიის საქმიანობას წარმოადგენდა სეანსების სახით მომხდარი თაღლითობების გამოვლენა.[3]
სულის გამოძახების ტიპური მეთოდი
რედაქტირება
მაგიდასთან ჯდება ერთი ან მეტი კაცი (აუცილებლად უნდა იყოს მედიუმი), რომლებიც სპეციალური დაფით იწყებენ სულების გამოძახებას. დაფა ხშირ შემთხვევაში შელოცვილი ქაღალდია, რომელზეც რამდენიმე რიგში დაწერილია ასოები, ციფრები და ორი აუცილებელი პასუხი „კი“ და „არა“. სულების გამოძახების დროს ასევე უნდა იდოს გარკვეული საგანი, რომელიც მიუთითებს მედიუმს შემდეგ ასოზე ან ციფრზე. ხშირად ასეთი საგანი არის უბრალო დანა ან გადაბრუნებული თეფში, რომელზეც ჭვარტლით გამოსახავენ ისრის ფორმის ზოლს. მაგიდაზე აუცილებლად უნდა იდოს სანთლები ან ასანთი, პური, წყალი, მარილი და სარკე. ასევე სეანსის ყველა მონაწილემ უნდა მოიხსნას მეტალისგან დამზადებული ყველა აქსესუარი. ოთახში დაუშვებელია კატის ყოფნა.
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ Lyttleton, George; Montegue, Eizabeth (1760) Dialogues with the Dead. London: W. Sandby.
- ↑ Telegrams from the Dead. Public Broadcasting Service (PBS) (1994). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2015-11-25. ციტირების თარიღი: 2024-03-18.
- ↑ Preliminary Report of the Commission Appointed by the University of Pennsylvania, The Seybert Commission, 1887. 1 April 2004.