გიორგი V გურიელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

გიორგი V იძულებული იყო შეენარჩუნებინა მშვიდობა გაძლიერებულ იმერეთის სამეფოსთანაც და ოსმალეთის იმპერიასთანაც, რომლის ვასალადაც ითვლებოდა [[ქუჩუკ-კაინარჯის საზავო ხელშეკრულება 1774|ქუჩუკ-კაინარჯის ზავით]]. 1777 წელს [[მაქსიმე II]]-ს მოთხოვნით აღადგინა [[შემოქმედის ეპარქია|შემოქმედისა]] და [[ჯუმათის საეპისკოპოსო]] კათედრები, განაწესა ეპისკოპოსები, დაუბრუნა მათ ფეოდალებისგან მიტაცებული ყმები და მამულები. 1779 წელს მონაწილეობდა [[რუხის ბრძოლა]]ში. 1784 წელს, ახლი წლის გამთენიისას, ოსმალების დავალებით სოფელ [[აკეთი|აკეთში]] შეიჭრა აჭარის ბეგი აბდულა ხიმშიაშვილი. [[თავდგირიძეები#მამუკა თავდგირიძე|მამუკა თავდგირიძის]] სარდლობით გურულებმა სასტიკად დაამარცხეს მომხდურნი. თვით აბდულა ბეგი ბრძოლის ველზე დაიღუპა. ამ შემოსევის საპასუხოდ და ქვემო გურიის გასათავისუფლებლად სოლომონმა იმერეთ-გურიის ჯარით ბათუმისკენ ილაშქრა 1784 წლის მარტში. მან გიორგი გურიელის ვაჟი, [[სიმონ III გურიელი|სიმონი]], მძევლად ქუთაისში დატოვა, ხოლო მეორე ვაჟი, [[ვახტანგ III გურიელი|ვახტანგი]] თან იახლა. სოლომონმა დალაშქრა ჩაქვი და ბათუმის მიმდებარე სოფლები, მაგრამ უკან დაბრუნებისას ციხისძირში გადააწყდა ჩასაფრებას. [[კაცია II დადიანი|კაცია II დადიანმა]] ფოთის ფაშას წინასწარ აცნობა ამ ლაშქრობის შესახებ. ფაშამ იმერეთ-გურიის ჯარის ზურგში, ციხისძირთან ჯარი გადასხა და ნაჭიშკრევის ვიწრო გასასვლელებში დახვდა. ბრძოლა გაიმართა 1784 წლის 9 მარტს. ამ ლაშქრობის მარცხის შედეგად გურიის სამთავრომ ვერ შეძლო ქობულეთის მხარის დაბრუნება.

ამის შემდეგ გიორგი V გურიელი შეეცადა რუსეთთან დაკავშირებას, მაგრამ ეს ცდა უშედეგოდ დამთავრდა. სოლომონის გარდაცვალების შემდეგ გიორგი გურიელმა მხარი არ დაუჭირა [[ქაიხოსრო აბაშიძე (იმერეთი)|ქაიხოსრო აბაშიძეს]], რომელიც იმერეთში გამეფებას ცდილობდა. 1784 წლის 30 ოქტომბერს ქაიხოსრო აბაშიძე 6 000-იანი ჯარით გურიაში შეიჭრა. მან [[ოზურგეთი|ოზურგეთამდე]] მიაღწია, თუმცა მოსახლეობა გახიზნული დახვდა და ტყვეები ვერ ჩაიგდო ხელში. [[დავით II (იმერეთის მეფე)|დავით II]] 4 000-იანი ჯარით სასწრაფო დაიძრა გურიელის დასახმარებლად და [[საჯავახო (მხარე)|საჯავახოში]] დადგა, აქედან მან დახმარება სთხოვა კავკასიის ხაზის სარდალს პოტიომკინს, მაგრამ უარი მიიღო. მეფემ ყალბი ხმები გაავრცელა, რომ მის დასახმარებლად რუსეთის ჯარის ნაწილები მოდიოდა. თურქებიოსმალები დაფრთხნენ და მთელი საბრძოლო აღჭურვილობა გურიაში დატოვეს. ქაიხოსრო აბაშიძე სტამბოლში გაიქცა. ამის შემდეგ გიორგი V გურიელი შეეცადა რუსეთთან დაკავშირებას, მაგრამ ეს ცდა უშედეგოდ დამთავრდა.

1788 წელს ღრმად მოხუცებული გიორგი V გურიელს ეურჩებოდა ვაჟი, ვახტანგ გურიელი. შინაურივახტანგი აშლილობისითვისებდა გამომთავრის ზოგიერთ პრივილეგიას, როგორიც იყო ეპისკოპოსის გამწესება და გადასახადების დადგენა. ასეთ ვითარებაში გიორგი V იძულებული გახდა ტახტი უფროსი ვაჟის, - [[სიმონ III გურიელი|სიმონისათვის]] დაეთმო.