გიგა ჯაფარიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

სახალხო ონის სცენაზე გიგამ 200-მდე სპექტაკლი განახორციელდა. მათგან განუმეორებელი და დაუვიწყარია: დ. კასრაძის „სამშობლო“, აკ.გეწაძის „სისხლის ცრემლები“, ფიგეირედოს „მელა და ყურძენი“, [[უილიამ შექსპირი]]ს „ოიდიპოს მეფე“ და „მეფე ლირი“, „ჰამლეტი“, რ. ჯაფარიძის „ჯარიკაცის ქვრივი“, დარასელის „კიკვიძე“, საკუთარ სცენარზე შექმნილი სპექტაკლები: „ვაჟა ფშაველა“, „ღატაკი მილიონერი“, „ძმები“ და სხვა მრავალი. ამათგან საეტაპო აღმოჩნდა : „სამშობლო“, „აფროდიტეს კუნძული“, „ღატაკი მილიონერი“, „ამქვეყნიური სამოთხე“, „უდანაშაულო დამნაშავე“, „გიორნი მესამე“, „მოკვეთილი“ და სხვა. ამ სპექტაკლებმა თეატრის კრიტიკოსთა განსაკუთრებული შეფასებები დაიმსახურა{{ფაქტი]}}. მათზე იწერებოდა რეცენზიები პრესაში, საუბრობდნენ რადიოთი.

სპექტაკლებმა მთელი საქართველო მოიარა და მის საზღვრებსაც გასცდა{{ფაქტი}]}. მოღვაწეობის ბოლო წლებში ონის და ამბროლაურის თეატრებთან ერთად მან წარმატებით მოიარა [[ლიტვა|ლიტვის]] და [[ლატვია|ლატვიის]] თეატრალური ფესტივალები.

შემდგომში სტვირი გიგამ თავის უმცროს ძმას — შალვას ასწავლა, რომელმაც კიდევ უფრო პოპულარული გახადა სტვირი და მრავალი მოწაფეც აღზარდა. საზღვარგარეთ — [[გერმანია]]ში ასწავლიდა სტვირის ხელოვნებას გიგას ვაჟი — მერაბიც{{ფაქტი]}}. სტვირი დღესაც ცოცხლობს და ეს ბატონი გიგას დიდი დამსახურებაა.

ამ წლებში ბატონ გელა ჭიჭინაძის თანადგომით ბატონმა გიგამ თანამოაზრეებთან ერთად შექმნა თეატრალური სახელოსნო, რომელსაც „თეატრინი“ უწოდა.

მისი აღსასრულიც ისეთივე საოცარი აღმოჩნდა , როგორც მთელი მისი ცხოვრება. დიდების მწვერვალზე მყოფი, ამბროლაურის სახალხო თეატრის სპექტაკლ „იქმენინ საქართველოს“ პრემიერის შემდეგ გარდაიცვალა...გარდაიცვალა და თან წაიღო მადლი მშობელი ხალხისა.