ერმილე ნაკაშიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

1921 წლიდან, საქართველოს საბჭოთა ოკუპაციის შემდეგ ნაკაშიძე მუშაობდა მიწათმოქმედების სახალხო კომისარიატში და კვლავ ცდილობდა ჩაისა და ციტრუსების გაშენების კამპანიის გაგრძელებას. მისი ძალისხმევით გაიხსნა სასოფლო-სამეურნეო სასწავლებლები [[აკეთი|აკეთსა]] და [[გორაბერეჟოულისგორაბერეჟოული|გორაბერეჟოულში]]. მონაწილეობდა [[ნოსირი|ნოსირსა]] და მშობლიურ მაკვანეთში ჩაის მეურნეობების გაშენებაში, ზედამხედველობას უწევდა [[ჩაქვი]]ს, [[სალიბაური]]სა და [[ზედუბანი (ოზურგეთის მუნიციპალიტეტი)|ზედუბნის]] სახალხო სუბტროპიკულ მეურნეობებს. 1925 წელს ის [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს აგრონომიულმა ფაკულტეტმა ლექტორად მიიწვია, მაგრამ ასაკში შესულმა ნაკაშიძემ საუნივერსიტეტო საქმიანობა ვერ შეძლო. 1919 წელს [[პოლიტიკური რეპრესიები საბჭოთა კავშირში|რეპრესიებისას]] მას პენსია ჩამოართვეს, მაგრამ ძველი ნაცნობი ბოლშევიკების წყალობით, ისევ დაუბრუნეს. 1937 წლის რეპრესიებისას დააპატიმრეს მისი ვაჟი ლევანი, რომელსაც ფიზიკოსის განათლება საზღვარგარეთ, გერმანიაში, ჰქონდა მიღებული. შვილის ტრაგედია ნაკაშიძემ ვერ გადაიტანა და იმავე წელსვე გარდაიცვალა.