'''ცოლიკოური''' (სინ.: ცოლიკაური, ობჩური ცოლიკოური, მელქოს ცოლიკოური, კობახიძის ცოლიკოური და სხვა) — ქართული აბორიგენული თეთრყურძნიანი ვაზის[[ვაზი]]ს ჯიშიაჯიში. მიეკუთვნება იმერეთის[[იმერეთი]]ს ვაზის ჯიშთა ჯგუფს. იმერეთის გარდა გავრცელებულია [[რაჭა-ლეჩხუმი|რაჭა-ლეჩხუმში]], გურიაში[[გურია]]ში, სამეგრელოში[[სამეგრელო]]ში, აჭარასა[[აჭარა]]სა და [[აფხაზეთი|აფხაზეთში]]. ფართობის მიხედვით რქაწითელის[[რქაწითელი]]ს შემდეგ მეორე ადგილი უკავია საქართველოში[[საქართველო]]ში. გამორჩევა მაღალი სამეურნეო-ტექნოლოგიური მახასიათებლებით. მისგან მზადდება ევროპული და იმერული ტრადიციული წესით დაყენებული მაღალხარისხიანი სუფრისა და ბუნებრივად ნახევრად ტკბილი ღვინოები, რომელთაც ახასიათებს ღია ჩალისფერი შეფერვა, დიდი სხეული, ალკოჰოლისა და მჟავიანობის ნორმალური შემცველობა, სიხალისე და მაღალი გემური მაჩვენებლები, ჯიში საგვიანო სიმწიფის პერიოდისაა, [[ყურძენი]] ოქტომბრის მეორე ნახევრიდან მწიფდება. ყურძნის წვენში შაქარი შეადგენს 20,0-25,0%-ს, ხოლო მჟავიანობა - 7,5-9,5 გ/ლ-ს. ცოლიკოურისაგან მზადდება ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინოები „სვირი“ (ციცქასთან ერთად) და „ტვიში“.
გამოირჩევა უხვმოსავლიანობით, ღვინის მაღალი ხარისხით, სოკოვან დაავადებათა მიმართ გამძლეობით, გარემოსადმი კარგი შეგუების უნარით.
