თავდგირიძეები: განსხვავება გადახედვებს შორის

₴==მამუკა თავდგირიძე==

[[რუსეთ-ოსმალეთის ომი (1768-1774)|1768-74 წლების რუსეთ-ოსმალეთის ომის]] დროს თავდგირიძეების ორი შტო ერთმანეთს დაუპირისპირდა. მირზაბეგ თავდგირიძის ვაჟი, მამუკა თავდგირიძე, [[ქობულეთი]]ს სარდალ-მოურავი და [[სოლომონ II]]-ის სიძე, აქტიურად იბრძოდა ოსმალეთის წინააღმდეგ. [[ქუჩუკ-კაინარჯის საზავო ხელშეკრულება 1774|ქუჩუქ-კაინარჯის ზავის]] შემდეგ, როდესაც ქვემო გურია ოსმალებმა დაიკავეს, მამუკა 400-კაციანი ამალით [[საჯავახო]]ში გადავიდა, ცოლ-შვილი კი მძევლად დატოვა. მამუკას ვაჟი, მაქსიმე, რომელსაც ოსმალებთან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა, გამაჰმადიანდა, სულეიმანად იწოდა და თურქებმა ქობულეთის სანჯაყის გამგებლად დანიშნეს. მამუკა თავდგირიძეს [[[მამია IV გურიელი|მამია IV გურიელმა]] უბოძა სოფელი [[აკეთი]]. მამუკა თავდგირიძემ ცოლად შეირთო მაქსიმელიშვილის ასული და ეყოლა ექვსი ვაჟი: გიორგი, მირზაბეგ, სოლომონ, ალექსანდრე, ფრიდონ, ალმასხან. გიორგი თავდგირიძემ და მისმა შვილებმა, როსტომმა, მამუკამ და მაქსიმემ აკეთში, მდინარე სუფსის მარჯვენა ნაპირას ააშენეს სასახლე და აღადგინეს [[აკეთის მაცხოვარი|მაცხოვრის ტაძარი]]. მასვე შესწირეს [[თეთროსანი|თეთროსნის]] ეკლესიიდან გადმოსვენებული ღვთისმშობლის ხატი. 1817 წელს გიორგი თავდგირიძე გარდა ბოქაულთუხუცესობისა, ასევე ფლობდა გურიის სამთავროს სარდლისა და მდივანბეგის სახელოებსაც. 1850 წელს თავდგირიძეებს [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის]] მთავრობამ თავადთა წოდება დაუმტკიცა.