ვიკიპედია

თედორე ტიუტჩევი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1:
{{ინფოდაფა მწერალი}}
[[ფაილი:Tiutchev.jpg|thumb|220px|თეოდორ ტიუტჩევი ]]
'''თედორე ივანეს ძე ტიუტჩევი''' ([[რუს.]] Фёдор Иванович Тютчев) *დ. [[23 ნოემბერი]]/[[5 დეკემბერი]], [[1803]], [[ოვსტუგი|სოფ. ოვსტუგი]], ახლანდელი [[ბრიანსკის ოლქი]] ― †გ. [[15 ივლისი]]/[[27 ივლისი]] [[1873]], [[ცარსკოე-სელო]], ახლანდელი [[პუშკინი|ქ. პუშკინი]]), [[რუსები|რუსი]] პოეტი, დიპლომატი. პეტერბურგის მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1857).
 
== ბიოგრაფია ==
 
ცხოვრობდა [[მიუნხენი|მიუნხენში]] და [[ტურინი|ტულინში]]. იყო გაცნობილი [[ჰაინე, ჰაინრიხ|გეინესთან]] და [[შელლინგომთან]]. ლიტერატურ ცხოვრებაში არ მონაწილეობდა და ლიტერატორად თავს არ თვლიდა. შენახული იქნა 400-მდე მისი ლექსი, რომლის სტროფები ითქმის რუსეთში. ადრინდელი ლექსები იქმნება [[XVIII საუკუნე]] საუკუნის პოეზიის ტრადიციით. [[1830]] წლებში მის ლექსებში არის ჩადებული ძალიან ბევრი ევროპული (განსაკუთრებით, გერმანული) რომანტიკული ტრადიცია ეს ფილოსოფური ლირიკაა, რომლის მთავარი თემაა: ფიქრი სამყაროს განვითარებაზე. [[1840]] წლებში წერს რამდენიმე პოლიტიკურ სტატიას, რუსეთის და სამხრეთის ცივილიზაციის ურთიერთ გაგებაზე. [[1850]] წლებში ტიუტჩევი ქმნის სასიყვარულო ლექსებს რომლებშიც სიყვარული აზროვნდება როგორც ტრაგედია. ეს ლექსები მოგვიანებით შეერთებულია ეგრეთ წოდებულ "დენისევსკი„დენისევსკი ციკლში"ციკლში“, ანუ ლექსების ციკლში, მიძღვნილი პოეტის საყვარელს ე. ა. დენისიევას. [[1860]]-[[1870]] წლებში ტიუტჩევი წერს პოლიტიკურ ლექსებს. ყველაზე განთქმული ლექსი არის: მწარე მიწვევა დუმილთან, წუხარება იმაზე რომ ერთი ადამიანი ვერასოდეს ვერ გაუგებს მეორეს. "ნათქვამი„ნათქვამი ფიქრი - არის სიცრუე"სიცრუე“ - ეს აფორიზმი ხშირად გამოიყენება ხშირადციტირებულ ტიუტჩევის აფორიზმებში, ასევე როგორც "ჭკუით„ჭკუით რუსეთს ვერ გაუგებ"გაუგებ“ და "ჩვენ„ჩვენ ვერ ვიწინასწარმეტყველებთ, როგორ არითქვება ჩვენი სიტყვა"სიტყვა“.▼
ცხოვრობდა [[მიუნხენი|მიუნხენში]] და [[ტურინი|ტულინში]]. იყო გაცნობილი [[ჰაინე, ჰაინრიხ|გეინესთან]] და [[შელლინგომთან]]. ლიტერატურ ცხოვრებაში არ მონაწილეობდა და ლიტერატორად თავს არ თვლიდა. შენახული იქნა
▲400-მდე მისი ლექსი, რომლის სტროფები ითქმის რუსეთში. ადრინდელი ლექსები იქმნება [[XVIII საუკუნე]] საუკუნის პოეზიის ტრადიციით. [[1830]] წლებში მის ლექსებში არის ჩადებული ძალიან ბევრი ევროპული (განსაკუთრებით, გერმანული) რომანტიკული ტრადიცია ეს ფილოსოფური ლირიკაა, რომლის მთავარი თემაა: ფიქრი სამყაროს განვითარებაზე. [[1840]] წლებში წერს რამდენიმე პოლიტიკურ სტატიას, რუსეთის და სამხრეთის ცივილიზაციის ურთიერთ გაგებაზე. [[1850]] წლებში ტიუტჩევი ქმნის სასიყვარულო ლექსებს რომლებშიც სიყვარული აზროვნდება როგორც ტრაგედია. ეს ლექსები მოგვიანებით შეერთებულია ეგრეთ წოდებულ "დენისევსკი ციკლში", ანუ ლექსების ციკლში, მიძღვნილი პოეტის საყვარელს ე. ა. დენისიევას. [[1860]]-[[1870]] წლებში ტიუტჩევი წერს პოლიტიკურ ლექსებს. ყველაზე განთქმული ლექსი არის: მწარე მიწვევა დუმილთან, წუხარება იმაზე რომ ერთი ადამიანი ვერასოდეს ვერ გაუგებს მეორეს. "ნათქვამი ფიქრი - არის სიცრუე" - ეს აფორიზმი ხშირად გამოიყენება ხშირადციტირებულ ტიუტჩევის აფორიზმებში, ასევე როგორც "ჭკუით რუსეთს ვერ გაუგებ" და "ჩვენ ვერ ვიწინასწარმეტყველებთ, როგორ არითქვება ჩვენი სიტყვა".
 
== რესურსები ინტერნეტში ==
* [http://ruthenia.ru/tiutcheviana/index.html ტიუტჩევიანა]
 
{{DEFAULTSORT:ტიუტჩევი, თედორე}}
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/თედორე_ტიუტჩევი“-დან