კინეტიკური ენერგია: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ენარჯილისი (განხილვა | წვლილი) |
ენარჯილისი (განხილვა | წვლილი) |
||
ხაზი 8:
ის პრინციპი, რომ მოძრაობის ენერგია პროპორციულია მასისა და სიჩქარის კვადრატისა, პირველად [[გოტფრიდ ლაიბნიცი]]სა და [[იოჰან ბერნული]]ს მიერ იქნა ფორმულირებული. ისინი კინეტიკურ ენერგიას უწოდებდნენ ცოცხალ ძალას, ლათინურად —vis viva. ჰოლანდიელმა უილემ გრავეზანდმა ამ დამოკიდებულების ექსპერიმენტული მტკიცებები მოგვაწოდა. იგი სიმძიმეებს სხვადასხვა სიმაღლიდან აგდებდა თიხის ბლოკებზე. მან განსაზღვრა, რომ რბილ თიხაში სიმძიმის მიერ დატოვებული კვალი პროპორციული იყო დარტყმისას ამ საგნების სიჩქარისა. [[ემილი დიუ შატლე]]მ ამ ექსპერიმენტის შედეგები გააანალიზა და მათი ახსნა-განმარტებებიც გამოაქვეყნა.<ref>{{Cite book|author=Judith P. Zinsser |title=Emilie du Chatelet: Daring Genius of the Enlightenment|publisher=Penguin|year= 2007|isbn=0-14-311268-6}}</ref>
ტერმინები „კინეტიკური ენერგია“ და „მუშაობა“ დღევანდელი სამეცნიერო აზრით მე-19 საუკუნის შუა ხნებიდან შემოვიდა. [[გასპარ-გუსტავ კორიოლისი]] იყო ამ ცნებების პირველავტორი, რომელმაც 1829 წელს გამოაქვეყნა სტატია სათაურით „Du Calcul de l'Effet des Machines“ ({{lang-fr|''ანგარიშიდან მანქანების ეფექტამდე''}}). ამ სტატიაში იგი კინეტიკური ენერგიის მათემატიკურ გამოთვლებს იძლეოდა. უილიამ თომსონმა, პირველმა ბარონმა კელვინმა, შემდგომში [[ლორდი კელვინი|ლორდმა კელვინმა]] უკვე საბოლოოდ მოჭრა ტერმინი „კინეტიკური ენერგია“ 1849-1851 წლებში.<ref>{{cite book| author=Crosbie Smith, M. Norton Wise|title=Energy and Empire: A Biographical Study of Lord Kelvin|publisher=Cambridge University Press|pages=866| isbn=0-521-26173-2}}</ref><ref>{{cite book|author=John Theodore Merz|title=A History of European Thought in the Nineteenth Century|publisher=Blackwood|year=1912|page= 139|isbn=0-8446-2579-5}}</ref>
==სქოლიო==
| |||