მჭიდროდ თანამშრომლობდა [[ტევტონთა ორდენი|გერმანელების (ტევტონთა) ჯვაროსნების ორდენთან]], [[1226]] წ. მას გადასცეს პოლონეთის ჰელმინის მიწები.
[[1237]] წლის 3 მარტს დობჟინსკის რაინდებს გადასცა ვოლინის ქალაქი დოროგიჩინი ([[დროხიჩინი]]) მნიშვნელოვანი მიწებით დასავლეთ ბუგსა და მდინარე ნუროის შორის. [[1238]] წლის მარტში [[გალიციაგალიჩ-ვოლინის სამთავრო|გალიციაგალიჩ-ვოლინის]] მთავარი [[დანილო გალიციელი]] დიდი ჯარით მოადგა ქალაქ დროხიჩინს, აიღო ქალაქი, დაატყვევა ქალაქის [[დობჟინის ორდენი]]ს მაგისტრი, და დაიბრუნა დროგიჩინის მიწები ბუგზე (დღეს — [[პოლონეთის სავოევოდოები|პოდლასის სავოევოდო]] პოლონეთის რესპუბლიკის შემადგენლობაში).
[[1241]] წლის [[10 ივლისი]], გამოიყენა რა დიდი მთავრის [[ანრი II]] ღვთისმოსავის სიკვდილით [[ბათო-ყაენი]]ს შემოსევის დროს, სექტემბერში დაიკავა კრაკოვი, და გახდა კრაკოვის მთავარი (1241—12431241–1243). მაგრამ [[1243]] წლის 25 მაისის სუხოდოლთან ბრძოლის შემდეგ, სადაც მან თავის შვილებთან ერთად მარცხი განიცადა მცირე პოლონეთის (მალოპოლსკის) მთავრისაგან [[ბოლესლავ VI მორცხვი|ბოლესლავ VI მორცხვისაგან]], იძულებული იყო დაეტოვებინა კრაკოვი და დაბრუნებულიყო მაზოვიაში. მაგრამ იმავე წელს მაზოვიის მთავარმა გაანადგურა კრაკოვის მიწები და კელცე, დაიყოლია რომანოვიჩები აეღოთ [[ლუბლინი]]. [[1244]] წ. კონრად I თავს დაესხა სეცეხოვსკისა და ლუბლინის მიწებს. განსაკუთრებით შედეგიანი იყო მისი 1246 წლის კომპანიები, როდესაც კონრადმა მოახერხა დაემარცხებინა ბოლესლავის ძალები ზარიშოვის ბრძოლაში და დაიწყო ლელოვის და ტინიეჩის ციხესიმაგრეების მშენებლობა, რომლებიც საკმაოდ ეფექტურად გარს ერტყა კრაკოვს. მაგრამ მაშინაც არ ეყო გამბედაობა და საბოლოოდ დარჩა სერაძში.
კონრად I მაზოვიელი, გარდაიცვალა 1247 წლის 31 აგვისტოს და დაასაფლავეს [[პლოცკი]]ს საკათედრო ტაძარში.
