განდეგილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

განდეგილმა დიდი ამაგი დასდო ქართველი ქალის უფლებების დაცვის საქმეს (წერილი "პატარა ერის დიდებულნი ასულნი", "სახალხო ფურცელი", [[1926]], № 478); მან ერთ-ერთმა პირველმა დაარსადააარსა "ქართველ ქალთა საზოგადოება", რომლის თაოსნობითაც გაიხსნა ერთგვარი სალონ-საჩაიე "ძმური ნუგეში" (შემოსავალს გადასცემდნენ I მსოფლიო ომის ფრონტზე მყოფთ). სალონში იკრიბებოდნენ იმ დროის თვალსაჩინო მოღვაწეები, მწერლები და პოეტები. განდეგილის ლექსებისა და მოთხრობების კრებული გამოქვეყნდა [[1910]], ლექსების კრებული - [[1918]]. ავტორი მათში უმთავრესად წარმოგვიდგება როგორც ლირიკოსი. მისი პოეზიის მთავარი მოტივია პატრიოტიზმი (პოემა "შეჩვენებული"). აგრეთვე სამოქალაქო ლირიკული შესანიშნავი ნიმუშებია მისი "პოეტი", "დილა", "არა, არ ვსტირი", მე მიყვარს ჩემი სამშობლო", "საცოდავო დედაჩემო", "ნ. ორბელიანს" და სხვა. აღსანიშნავია განდეგილის მთარგმნელობითი მოღვაწეობაც. თარგმნა [[ჰაინე, ჰაინრიხ|ჰ. ჰაინეს]], [[რილეევი, კონდრატი|კ. რილეევის]], [[გორკი, მაქსიმ|მ. გორკის]], [[ტურგენევი, ივანე|ი. ტურგენევის]], [[კუპრინი, ალექსანდრე|ა. კუპრინის]], მარკიზ სონიესა და სხვების ნაწარმოებები. მათგან ყველაზე მნიშვნელოვანია თარგმანი [[გრიბოედოვი, ალექსანდრე|ა. გრიბოედოვის]] "ვაი ჭკუისაგან", რომლის ნაწყვეტები იბეჭდებოდა [[1898]]-[[1899]] "კვალში", ცალკე წიგნად გამოვიდა [[1902]] წელს, წიგნის რედაქტორი იყო ი. ჭავჭავაძე. განდეგილმა მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა საბავშვო ლიტერატურაშიც; დაწერა მრავალი ორიგინალური და თარგმნა არაერთი უცხოური საყმაწვილო მოთხრობა.