ინკების საგზაო სისტემა: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''[[ინკები]]ს საგზაო სისტემა''' – ეს იყო ყველაზე უფრო განვითარებული ტრანსპორტირების სისტემა მთელს [[პერუს კოლუმბამდელი ისტორია|პრე-კოლუმბამდელ]] [[სამხრეთ ამერიკა]]ში. საგზაო ქსელი დაფუძნებული იყო ორ უმთავრეს, ჩრდილოეთი-სამხრეთის დამაკავშირებელ მაგისტრალზე, რომლებსაც უამრავი განშტოება გააჩნდათ. ინკების საგზაო სისტემის ყველაზე უფრო ცნობილი ნაწილია [[მაჩუ-პიკჩუ]]სთან მისასვლელი, ფერდობზე გაჭიმული დაკლაკნილი გზა.

აღმოსავლეთის გზა გადიოდა [[ეკვადორი]]ს დედაქალაქ [[კიტო]]დან [[არგენტინა|არგენტინის]] ქალაქ [[მენდოსა]]მდე. დასავლეთის გზა მიუყვებოდა სანაპირო ხაზს, გარდა უდაბნო ადგილებისა, სადაც ის მთისწინებისაკენ უხვევდა. უამრავი პატ-პატარა გზა გადიოდა მთებში, რომელთაგან ზოგიერთი ზღვის დონიდან 5 000 მეტრის სიმაღლეზე მდებარეობდა. დაკლაკნილი გზები, ინკების იმპერიის ჩრდილოეთ პროვინციებს აერთებდა ჩრდილოეთის დედაქალაქ კიტოსტანკიტოსთან (ეკვადორი), ასევე იყო სამხრეთშიც, თანამედროვე ქალაქ [[სანტიაგო]]სთან ([[ჩილე]]) დაკავშირებით. ინკების გზების სისტემის საერთო სიგრძე შეადგენდა 40 000 კილომეტრს, ხოლო საერთო ფართობი 3. 000. 000 კვადრატულ კილომეტერს.

[[კაპაკ ნანი]] ([[კეჩუა{{lang-qu|კეჩ]].''ულამაზესი გზა''}}) წარმოადგენდა ინკების უმთავრეს მაგისტრალს, გადაჭიმული იყო ჩრდილოეთი-სამხრეთის მიმართულებით, ანდებში, 6 000 კილომეტრის სიგრძეზე.

ინკების ერთ-ერთ უმთავრეს გზას ასევე წარმოადგენდა 2 500 კმ სიგრძის [[კამინო რეალი]] (''როგორც მას ესპანელები ეძახდნენ''). ის იწყებოდა [[კიტო]]ში (ეკვადორი), კვეთდა კუსკოს და მთავრდებოდა ქალაქ [[ტუკუმანი|ტუკუმანში]] ([[არგენტინა]]) .

ე.წ. მორბენალი კურიერები (''ჩასკი'') გზებზე ერთმანეთისაგან რამდენიმე მილის მანძილზე იყვნენ დაცილებულნი. კურიერი, რომელიც ამ საქმიანობისათვის ჯერ კიდევ ახალგაზრდობაში იყო შერჩეული სწრაფი სირბილისა და გამძლეობის გამო, რომელსაც იგი მთის გაიშვიათებული [[ატმოსფერო]]ში ამჟღავნებდა, ბოლომდე ხარჯავდა თავის ძალებს. მორიგ საფოსტო სადგურთან მიახლოებისას, იგი საყვირს უბერავდა. მეორე [[კურიერი]], რომელიც [[საყვირი]]თ გებულობდა კოლეგის მოახლოებას, სწრაფად ემზადებოდა და მასთან ერთად გარბოდა რამდენიმე ასეულ მეტრს და ცდილობდა ზუსტად დაემახსოვრებინა ის ინფორმაცია, რომელიც მას მესამე კურისრისთვისკურიერისათვის უნდა გადაეცა, ის მეოთხეს და ა .შ. გზებისა და კურიერული ისტემის ამგვარი მოწყობის წყალობით, ინფორმაცია დანიშნულ ადგილამდე აღწევდა დღეში 250 [[მილი]]ს სიჩქარით. ზოგიერთი შიკრიკები ზღვის სანაპიროდან, იმავე დღეს დაჭერილ [[თევზი|თევზს]] აწვდიდნენ [[იმპერატორი]]ს სამზარეულოს.

ინკები ხიდებს ქვისგან აშენებდნდნ. ხოლო [[ჭაობი]]ანი ადგლების გადასალახად - მოტივტივე ლერწმებისგან. ვიწრო ხეობების გადასალახად თოკის ხიდებს იყენებდნენ. [[კუსკო]]ს დასავლეთით, მდინარე [[აპურიმაკი (მდინარე)|აპურიმაკზე]] გადებული [[ხიდი]] 45 მეტრი სიგრძის იყო. ხშირად, ხეობებს თოკზე ჩამოკიდებული კალათების შაშუალებითსაშუალებით კვეთდნენ.

[[იუნესკო]]მ, [[კაპაკ ნანი]] თავის მემკვიდრეობის სიაში შეიყვანა და აღიარა როგორც მსოფლიოში ზღვის დონიდან ყველაზე მაღლა მდებარე [[გზა]]. ამავე დროს, დაიწყო მუშაობა გზის შენარჩუნებისა და გადარჩენისათვის იმ 6 ქვეყნიქვეყნის მთავრობებთან ერთად, რომელთა ტერიტორიებსაც ის კვეთს.