სინოტივის ზღვა[1] (ლათ. Mare Humorum) — მთვარის ზღვა, რომელიც მდებარეობს მთვარის ხილული მხარის სამხრეთ-დასავლეთ ნაწილში. სინოტივის ზღვის მიმდებარე მთები ქმნიან უძველესი ზემოქმედების აუზის საზღვარს. აუზი ივსება გამაგრებული ბაზალტის ლავით, რომელიც ზოგან სცილდება მის საზღვრებს: ამრიგად, აუზის ჩრდილო-დასავლეთი საზღვარი შეუფერხებლად გადადის ქარიშხლების ოკეანის სამხრეთ წვერში. გამაგრებული ლავის ფენის სისქე ითვლება 3 კმ-ზე მეტი, ხოლო ფენის სისქე იზრდება აუზის ცენტრისკენ. ზღვის ზუსტი ასაკის დადგენა რთულია, რადგან ამ ტერიტორიიდან არ არის შეგროვებული კლდის ნიმუშები. თუმცა, მიჩნეულია, რომ ზღვის ასაკი ნექტარიულისა და იმბრიის აუზების ასაკის მსგავსია, ანუ ის მერყეობს 3,4-დან 4,4 მილიარდ წლამდე[2].

სინოტივის ზღვა
Mare Humorum
მონაცემები
სიგრძე 419.67 კმ.
სახელწოდება
ეპონიმი ტენიანობა
დამტკიცებულია IAU (1935)
მდებარეობა
24.48° ს. გ. 38.57° დ. გ. / 24.48° ს. გ. 38.57° დ. გ. / -24.48; -38.57
ციური სხეული მთვარე
სინოტივის ზღვა — მთვარე
სინოტივის ზღვა
სინოტივის ზღვა ვიკისაწყობში

მკვლევარები ტენიანობის ზღვას მეცნიერული თვალსაზრისით საკმაოდ საინტერესო წარმონაქმნად თვლიან, რადგან ის საშუალებას გვაძლევს გავიგოთ სხვა მთვარის ზღვების ფორმირების პროცესები აუზის ტექტონიკის გავლენის ქვეშ და მასკონების ევოლუცია - ზონები. მთვარის ქერქის გრავიტაციული ანომალიებით.

ზღვის აუზში მდებარე შედარებით დიდ კრატერებს შორის გამოირჩევიან გასენდის კრატერი ჩრდილოეთ სანაპიროზე (დიამეტრი 110 კმ) და დოპელმაიერი სამხრეთში (დიამეტრი 66 კმ)[3]. გასენდის კრატერი განიხილებოდა, როგორც აპოლო 17-ის დესანტის შესაძლო დაშვების ადგილი. სამხრეთ-აღმოსავლეთით მდებარე კელვინის რაფიდან ზღვაში სოლი ეშვება ამავე სახელწოდების კონცხი.

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება