სივრცე ვერტიკალში
სივრცე ვერტიკალში – მიხო მოსულიშვილის 1997 წლის მოთხრობების კრებული.
| „სივრცე ვერტიკალში“ | |
|---|---|
 | |
| ავტორი | მიხო მოსულიშვილი |
| რედაქტორი | ლეილა მესხი |
| გარეკანის მხატვარი | ჯემალ ზენაიშვილი |
| ქვეყანა | საქართველო |
| ენა | ქართული |
| თემა | ცხოვრება |
| ჟანრი | პროზა, მოთხრობა |
| გამომცემელი | მერანი |
| გამოცემის თარიღი | 1997 |
| მედია | თხელი ყდა |
| გვერდი | 184 |
| წინამორბედი | მთვარიანი დღის ფრესკები, 1990 |
| მომდევნო | გედები თოვლქვეშ, 2004 |
შინაარსი
რედაქტირებაამ წიგნში შედის მოთხრობები:
- სიტყვითნახატები
- დილოგია: 1. არღარა ეყივლოს ქათამსა... 2. მშობლიური სიტყვების ფერხთით დაცემული ჯარისკაცები
- პირქვე
- სივრცე ვერტიკალში
- კლდედ მომევლინა ფათერაკი
- ჯავრია
- ნისლის ადამიანები
- სამყაროს ჯარისკაცი
- წერილებით შეთხზული მოთხრობა
- ქრისტეშობისთვის კაპრიჩიო
- მგლის დორბლი
მხატვარი ჯემალ ზენაიშვილი, რედაქტორი ლეილა მესხი.
სათაური
რედაქტირებაკრებულის სათაური აღებულია მოთხრობიდან „სივრცე ვერტიკალში“, რასაც ადასტურებს წიგნის უკანა ყდაზე გამოტანილი მონაკვეთი:
|
„სიკვდილის წინ, დიდი მიძინების ჟამს, ჰორიზონტალურად კი ვხედავთ ჩვენს ნაცხოვრებ, საგნებით, მოვლენებითა და ადამიანებით დასახლებულ ჩვენს წილ სივრცეს, ოღონდ ვერტიკალურ ჭრილში და ვიგებთ, რომ ან სატანისკენ, ანდა ღმერთისკენ გვივლია.
მერმე სივრცე, ჩვენი წილი სივრცე ვერტიკალში დაიწყებს ბრუნვას და ჩვენ უცებ ვხვდებით, რომ ჰორიზონტალისა და ვერტიკალის გადაკვეთით იქმნება ჯვარი, რომელიც სამარადჟამოდ უნდა ვზიდოთ.[1]“
|
ანოტაცია
რედაქტირებაწიგნის ანოტაციაში ვკითხულობთ:
|
|
„ნებისმიერ ნაწარმოებში მთავარი მწერლის მიერ ნაპოვნი, საჭირო და უზუსტესი სიტყვებით თეთრ ფურცელზე მიჯაჭვული სულია, კეთილი სული, წყნარი რომ ცხოვრობს ამ ქაღალდზე და კარგ მკითხველს მოელის, რათა სიტყვებისაგან განთავისუფლდეს, წამკითხველის წარმოსახვაში თავისუფლად გაინავარდოს, შეცვალოს იგი და კვლავ საკუთარ ადგილს დაუბრუნდეს სხვა მკითხველის მოლოდინში...
ავტორი ბედნიერად ჩათვლიდა თავს, თუ ამ მთავარს ოდნავ მაინც მიუახლოვდა.[2]“
|